‘Soldiers of Love’ 35 jaar later: “Bijzonder trots dat het al die jaren overeind is gebleven”

Dag Liliane. ‘Soldiers of Love’ is opgenomen in de Eregalerij van Radio 2, gecoverd door ‘#LikeMe’ en wordt nog op elk optreden meegebruld. Had je ooit gedacht dat het liet zo’n impact zou hebben?

Liliane Saint-Pierre: “Als je een nummer uitbrengt, en al zeker als dat voor een wedstrijd als het Songfestival is, hoop je wel altijd dat het zal aanslaan. Maar ik dacht op voorhand niet dat het het lied was waar ik zo hoog mee zou scoren. Ik ben bijzonder trots dat het nummer na al die jaren overeind is gebleven, ook omdat ik het zelf heb geschreven. We hadden nummers aangeboden gekregen, maar er zat niets bij dat we echt tof vonden. Marc De Coen, de producer, zei dat ik zelf eens moest proberen. Zo kwam het dat ik voor de televisie zat en beelden zag van wat er gebeurde in de wereld. Zo zijn de eerste woorden gekomen: “Een nieuwe dag, een nieuw schandaal / We zien geweld op het journaal”. Voor je het wist, had ik ‘Soldiers of Love’ te pakken.”

Je hebt het nummer op gehoor en op gevoel geschreven, lazen we.

Liliane: “Inderdaad, dat doe ik nog steeds. Ik kan geen noten lezen, net als veel grote muzikanten die het op gehoor en gevoel deden. Mijn moeder heeft me naar de muziekschool gestuurd, maar daarmee ben ik snel gestopt. Ik hoefde geen noten te kunnen lezen, want ik had een goed gehoor. Zodra ik een melodie in mijn hoofd had, zong ik die in op cassetjes. Zo doe ik dat nog altijd. Daarna doe ik dan wel een beroep op mensen die muziektheorie kennen en het kunnen neerschrijven. Het arrangement van ‘Soldiers of Love’ kon ik bijvoorbeeld niet schrijven. Dat heeft Gyurie Spies, een heel begaafde muzikant, gemaakt.”

Werkt het ook zo als je een album opneemt?

Liliane: “Tijdens de opname van een plaat wil ik bij elke stap betrokken zijn. Dat begint al met de tekst. Mary Boduin heeft veel teksten voor me geschreven, waaronder het lied ‘Sacha’, maar ook daar werkten we samen aan. Ik wilde een lied maken over homoseksualiteit en had de naam en de melodie al in mijn hoofd. Ik gaf aan welk verhaal ik wilde vertellen en zo hebben we samen die tekst geschreven. Het gebeurt altijd in team. Ook met mijn nieuwste plaat ‘Karma’ liet ik niets aan het toeval over. Het is een samenwerking en het is fantastisch om dat te doen met mensen waar je je goed bij voelt en waar je alle vertrouwen in hebt.”

Je muziek brengt altijd wel een actuele boodschap. Hoe belangrijk is dat voor je?

Liliane: “Er wordt soms geopperd dat muziek geen boodschap hoeft te hebben en ik noem het zelf ook niet graag een boodschap. Als ik op een podium sta, stel ik me zeer kwetsbaar op. Dat doe ik graag omdat ik weet dat zoveel mensen met mij diezelfde dingen meemaken. En als ik door mijn muziek aan hen kan laten weten dat ze niet alleen zijn, dat ze net als ik kunnen vechten en kunnen doorgaan, dan ben ik gelukkig. Ik hoop dat anderen zich eraan optrekken. Dat is mijn bedoeling. Ik wil geen predikant zijn die iets oplegt. Niets moet, alles mag en alles kan. Want mensen iets opleggen, dat werkt toch niet. Bij mij ook niet.”

Laten we terugkeren naar 35 jaar geleden, toen je geselecteerd werd voor het Songfestival. Je won de selectie toen van Bart Kaëll. Hoe heb je dat beleefd?

Liliane: “Ik ben heel fier dat ik dankzij de publieksjury heb gewonnen. Als het aan de vakjury, die vooral bestond uit de pers, had gelegen, dan was Bart doorgegaan. Hij had ook een heel tof nummer. Maar dan kreeg ik van de publieksjury vanuit elke provincie, met uitzondering van één, het hoogste aantal punten en dat gaf de doorslag. Een journalist uit de vakjury die ik goed kende, kwam achteraf naar mij. Hij gaf toe dat ze dachten dat het publiek op de jongere Bart zou stemmen – ik was toen 38 en hij 26. En ik weet nog dat ik verontwaardigd was. Dus zo stemmen ze, op de leeftijd en niet op de muziek? Maar het feit dat het publiek zo overtuigd was van mijn lied, zorgde er misschien voor dat het nu nog steeds op handen wordt gedragen.”

Een jaar eerder won Sandra Kim. Was je blij met het thuisvoordeel of voelde je vooral druk om te presteren?

Liliane: “Ik was er echt blij mee. Het was de eerste en tot nu toe enige keer dat België won, dus ik dacht: twee keer na elkaar winnen, dat lukt toch niet. Daardoor was de druk een pak minder groot. Ik kon alleen maar mijn best doen, er volledig voor gaan. Zo denk ik altijd, of ik nu voor een grote of een kleine zaal sta. Maar als ik nu terugkijk naar die beelden en ik zie die gebalde vuist en mijn gezicht, dan zie ik wel dat ik toch wat druk voelde. Je moet echt wel presteren. Daar komt nog eens bij dat ik door mijn selectie plots overal gevraagd werd om op te treden. Tegen dat het Songfestival begon, was ik al moe!”

Het publiek is in elk geval nog steeds trots op je prestatie en het nummer is onsterfelijk geworden.

Liliane: “Ja, iedereen brult het refrein nog steeds mee. Als je de tekst wegneemt, klinkt het bijna als een feestnummer. Die tekst is vandaag jammer genoeg nog steeds brandend actueel en dat zal ook altijd zo blijven. Het is een utopie om te denken dat we ooit allemaal vredig hand in hand zullen lopen. Sommige geloven houden ons voor dat het allemaal prachtig zal zijn in het aards paradijs, maar of dat zo is, zullen we moeten afwachten. Op deze aardbol zal het in elk geval nooit gebeuren.”

Beluister hieronder haar nieuwste single 'Lief en Ondeugend'!