In the spotlight - Maïmouna Badjie

Naar goede gewoonte starten we deze rubriek met een vraag van de vorige interviewee, in dit geval Marthe Schneider. Welk verhaal - gebeurtenis, boek, historisch of fictief - zou je graag vertaald zien naar het grote scherm?

“Mag het ook een gebeurtenis uit mijn eigen leven zijn? Want dan kies ik voor mijn verhuis van Gambia naar België. Ik was toen acht jaar, en die verhuis heeft een heel grote indruk nagelaten. Tot nu toe de grootste verandering in mijn leven. Ik ben natuurlijk niet de enige die op jonge leeftijd naar een ander land verhuist en in een andere cultuur terechtkomt. Hoe je dat beleeft, is altijd weer anders. Het kan iets heel moois zijn, maar ook iets heel engs. Ik denk dat zo’n verhaal mooi vertaald kan worden naar het grote scherm en dat het voor mensen die zelf iets dergelijks hebben meegemaakt een leuke kijkervaring kan zijn, misschien zelfs een soort steun, omdat het herkenbaar is. Een film met zo’n thema kan een beter beeld scheppen van hoe het voelt om te verhuizen naar een andere cultuur, wat het precies inhoudt en betekent. En vooral, het zou een mooie manier zijn  om elkaar beter te begrijpen. Film en kunst in het algemeen kunnen mensen doen luisteren, mensen samenbrengen. Daar moeten we als kunstenaars gebruik van maken.

Tegenwoordig kent het publiek je ook van je rol in ‘Duyster’. Hoe anders was de voorbereiding voor deze rol? 

“Voor deze specifieke rol heb ik vooraf veel besproken met de regisseurs Thomas Vanbrabant en Jordi Ostir. Het was belangrijk om te weten wat zij precies in gedachten hadden voor dit project, aangezien het einde van de film redelijk heftig is. De voorbereiding voor een film of een serie is telkens weer anders. Voor ‘Duyster’ heb ik verschillende horrorfilms en -klassiekers bekeken. Maar na een paar films heb ik er de brui aan gegeven: ik ben een ongelooflijke angsthaas en durfde niet meer verder te kijken, haha. Moet je dan wel in een horrorprent spelen, vroeg ik me af. Jazeker, want het genre interesseert me zeer. De opbouw, de spanning, ... ik ben altijd nieuwsgierig naar hoe zo’n film afloopt."
"Voor ‘Duyster’ was ik vooral heel nieuwsgierig naar hoe alles er op het scherm uiteindelijk zou uitzien. In de make-upstoel zat ik altijd vol verbazing te kijken naar hoe het fake bloed door een buisje in het T-shirt van de acteur werd verstopt en dergeljke. Ik heb zeker veel bijgeleerd op die set. Thomas als Jordi hebben er alles aan gedaan om mij op mijn gemak te laten voelen, en er voor iedereen een fijne set van te maken. Horror is niet per se mijn lievelingsgenre, en dat was ook net een reden waarom ik deze film wou doen. Hoe gek het ook klinkt. Ik leer heel graag dingen bij en zoek graag nieuwe uitdagingen als actrice.”

“Ik denk dat de essentie van acteren te maken heeft met empathie. Dat je als acteur je personage zo kunt neerzetten dat het publiek er een zekere sympathie voor krijgt of zich kan inleven in het personage. Kijk bijvoorbeeld naar wat Joaquin Phoenix doet in ‘Joker’. Ongeziene klasse. In ‘Joker’ speelt hij een personage dat in de Batman-comics de vijand is. Een zonderlinge, gekke figuur die mensen vermoordt. Het is een beetje het archetype van de slechterik. Maar in de manier waarop Joaquin Phoenix het personage neerzet, krijg je bijna medelijden met zijn karakter. Hij laat de kijker twee dingen tegelijk voelen: empathie en walging. Ik vind het heel chic dat je het publiek zodanig meeneemt in een verhaal dat je ze in de war kunt brengen over hun eigen emoties. Waardoor het publiek dieper gaat nadenken over wat ze net gezien hebben. Ze nemen iets mee uit het verhaal.”

Film- en seriecasts zijn de laatste tijd niet uitsluitend wit meer. Eindelijk. Het tij is gekeerd, en dat is een goeie zaak. Wat zijn jouw gedachten daarover? 

“Er is verandering op til. Eindelijk, ja. Ik ben al blij dat erover wordt gesproken en dat het begint door te dringen dat het noodzakelijk is om meer diversiteit op de schermen te brengen. We zien al meer hoofdrollen die niet uitsluitend wit zijn. En toch moeten we er blijven aan werken."
"Het doet heel veel voor de jongere generatie om verschillende mensen in beeld te zien. Die representatie van de maatschappij is echt wel nodig, zeker ter wille van de inclusiviteit. Het is belangrijk om die representatie te hebben en te tonen. Zowel in film als in andere media. En dan heb ik het specifiek over België. Een mooi voorbeeld uit het buitenland is het programma ‘First dates’."
"In de Nederlandse versie was Sergio Vyent de gastheer van het restaurant. Nu is dat Denice Dest. Beiden zijn niet wit en het gezicht van dit programma. In België missen we die diversiteit in de media nog. Maar het is zeker al een stuk beter dan een paar jaar geleden. En ik ben dankbaar voor de rolmodellen die mij hebben doen inzien en geloven dat ik ook evengoed een hoofdrol kan krijgen.” 

Met welke (inter)nationale regisseur/acteur zou je graag eens samenwerken, en waarom?

 “Heb je een uurtje? Veerle Baetens, Adil El Arbi en Bilall Fallah, Matthias Schoenaerts, Viola Davis, Mahershala Ali, Jordan Peele … Ik droom graag groot, ja. Het zijn  allemaal personen die mij al hebben geïnspireerd met hun talent. Een samenwerking met een van hen zou buitengewoon, ongelooflijk fantastisch zijn.”

Je bent naast actrice ook model en onderneemster. Welke rol ligt je het best?

“Acteren staat op nummer 1 en dat zal wellicht ook zo blijven. Maar ik heb iets met alle drie. Het zijn allemaal verschillende delen van mij die mij heel hard interesseren. Een combinatie van de drie is perfect.”

De volgende in deze reeks is Bas Van Weert. Wat zou je hem graag willen vragen?

"Mocht je in eender welke film of serie een rol mogen spelen, welke zou dat zijn en waarom?"

Ontdek 'Panna' nu op Streamz.