Nathan Naenen, de jonge hoofdrol in ‘Zeppos - Het Mercatorspoor’: “Carry op de set zien stappen, was een magisch moment”

Je speelt een van de hoofdrollen in de nieuwe film over kapitein Zeppos. Had je de oude serie ooit gezien?

Nathan Naenen: “Ik kende regisseur Douglas Boswell sinds 2014, toen ik met hem meewerkte aan de comedyreeks ‘Altijd Prijs’. Na dat project gingen we samen iets eten en toen vertelde hij dat hij gevraagd was om kapitein Zeppos nieuw leven in te blazen. De film is pas in 2022 uitgekomen, dus hij was er al lang mee bezig. We zijn goede vrienden geworden en af en toe kwam het nog eens ter sprake. Toen alle afleveringen een paar jaar geleden op VRT NU verschenen, kon ik me niet bedwingen en moest ik wel eens kijken. Ik snapte meteen waarom er nu nog een film over gemaakt werd. Het was een van de eerste reeksen in Vlaanderen waarin mysterie en avontuur vooraan stonden. Ik begreep helemaal waarom ze dat niet verloren wilden laten gaan.”

Maar de serie kon ook wel een update gebruiken, toch?

Nathan: “Ja, het is een klassieker en dus wat verouderd. Maar ik kon erdoor kijken en zelfs die traagheid echt appreciëren. Het leuke was om dat personage te vertalen naar vandaag. Als hij vandaag zou leven, hoe zou dat er dan uitzien?”

In de film geeft Zeppos een beetje de fakkel door aan de volgende generatie. Betekent dat dat er nog films gepland zijn?

Nathan: “Daar weet ik momenteel nog niets van. Maar ik denk zeker dat er nog veel mogelijkheden zijn om het verhaal uit te spitten. Eyeworks mag me altijd bellen!”

Toen de film verscheen, hadden sommige media het over een doorbraakrol voor jou. Heb je het ook zo ervaren?

Nathan: “Eigenlijk niet echt, maar het was wel de eerste keer dat ik in een langspeler zo’n grote rol speelde. Ik heb al veel mooie rollen mogen spelen, maar in ‘Zeppos’ was ik samen met Carry toch echt de hoofdrolspeler. Dat is toch iets anders. Je speelt niet meer in dienste van een ander hoofdpersonage en dat was een uitdaging. Langs de andere kant voelde het ook heel vertrouwd, want het was de derde keer dat ik met Douglas op de set stond.”

Je stond natuurlijk naast Carry Goossens. Kon hij je gidsen?

Nathan: “Jazeker. De eerste paar repetities en lezingen was ik nog redelijk geïntimideerd en moest ik mijn plek zoeken, maar zodra we begonnen te spelen, waren we vertrokken en kwamen we heel goed overeen. De eerste keer dat hij op de set kwam in zijn kostuum was een magisch moment. Het was imponerend om te zien hoe hij dat personage tot leven bracht. Soms was ik zozeer naar hem aan het kijken dat ik mijn tekst vergat. De eerste scène die we samen speelden, was ook de ontmoeting tussen Benjamin en Zeppos. Ik moest mijn verwondering niet spelen (lacht). Daarna zijn we wel op een gelijk niveau gekomen, met natuurlijk veel respect voor wie hij is, maar we konden moppen maken, dansen en zingen tussen de takes door. Het was heel plezant. We sturen elkaar nog af en toe een mail om te horen hoe het gaat.”

Je bent al op jonge leeftijd begonnen met acteren. Je eerste rol was in de film ‘Noordzee, Texas’. Hoe ben je daarin gerold?

Nathan: “Ik was 13 en volgde al een paar jaar een buitenschoolse opleiding toneel aan de academie van Lier. Op een dag zei mijn docent dat ze jongeren zochten voor een film en dat hij vond dat ik auditie moest doen. Ik amuseerde me keihard terwijl ik aan het spelen was en het kwam blijkbaar over. Die avond heb ik me ingeschreven, een paar weken later ging ik op auditie, en ik had de rol. Dan ben ik in andere projecten blijven rollen en zo is het geëvolueerd. Het is een uit de hand gelopen hobby, maar ik ben heel blij dat het zo gelopen is. Ik amuseer me elke dag op de set.”

In eerdere interviews zei je dat ge vaak gecast werd als de mooie jongen of “bad boy”, maar dat dat niet per se is hoe je je voelt. Is dat nog steeds het geval?

Nathan: “Die rollen komen wel nog steeds op mijn pad, maar ik ga er niet altijd op in. Ik probeer meer de rollen te selecteren die vernieuwend of anders zijn, waarmee ik mezelf kan uitdagen. Ik ben ook net afgestudeerd aan het RITCS in de richting regie, dus ik ben aan het zoeken wat ik wil doen als regisseur en welke verhalen ik wil vertellen.”

Je afstudeerproject ‘Wild Vlees’ was een kortfilm waarin rollenpatronen verkend en omgedraaid worden. Is dat een richting die je meer wil inslaan?

Nathan: “Inderdaad. Ik wil nuances in personages onderzoeken. Niemand is helemaal goed of slecht. De film ging over die dunne lijn die iedereen bewandelt. Hoe word je volwassen? Hoe gedraag je je naar anderen toe? Wat is de ethiek? Wat is goed en slecht? Hoe ontdek en behandel je meisjes? Wat is wel en niet respectvol? Dat verkennen, zoeken en fouten maken, vind ik heel interessant.”

Nu ben je afgestudeerd, maar je had een pauze van twee jaar ingelast tijdens je studies om te kunnen acteren. Hoe voelde het om als iets meer ervaren student terug te keren naar het RITCS?

Nathan: “In het eerste jaar moesten we twee films maken, en in de zomer had ik ook nog eens ‘Kattenoog’ gedraaid, dus in september was ik stikkapot. Dan heb ik inderdaad besloten om even te zien waar het acteren me kon leiden. Het was heel fijn om met twee jaar ervaring op zak weer te gaan studeren. Ik had in die tijd ook altijd contact gehouden met de studenten, door bijvoorbeeld op hun sets te staan. Die twee jaren waren eigenlijk extra studie voor me. Ik keerde terug met het vermogen om relativerend naar de opleiding te kijken. Ik had niet meer het gevoel dat elke film of elke opdracht een groot kunstwerk moest zijn. Het was vooral experimenteren en genieten. Dat vind ik belangrijk, dat je je veilig voelt om te spelen met het medium. Dat gaat alleen als je er ontspannen in staat.”

Nu je het diploma regisseur op zak hebt: wil je ooit jezelf regisseren?

Nathan: “Dat staat momenteel niet op mijn planning. Als ik ooit gevraagd word om een scenario te verfilmen, ik me bekwaam genoeg voel en er een rol is die ik echt zelf wil spelen, zou ik dat wel overwegen. Maar het zou het verhaal moeten dienen. Het is zeker niet mijn prioriteit.”

Zou je het moeilijk hebben met kritisch zijn voor jezelf?

Nathan: “Ik zou eerder te kritisch zijn en ik denk dat veel acteurs dat zouden doen. Velen kunnen niet naar zichzelf kijken in de monitor. Daar had ik het vroeger ook moeilijk mee, maar nu gaat dat beter, vooral omdat ik wil zien hoe het licht valt, bijvoorbeeld. Soms kan een scène op de set heel goed voelen, maar helemaal niet goed overkomen op camera. Als je dan even met de regisseur samen naar de take kan kijken en op één lijn komen te zitten, dan is dat wel fijn.”

Vorige zomer heb je met Studio JIJWEET radio gemaakt met en over kwetsbare jongeren. Wil je nog meer zo’n sociaal geëngageerde projecten doen?

Nathan: “Daar heb ik toen echt van genoten. Ik heb heel mooie jongeren en verzorgers leren kennen. Zo’n sociaal geëngageerde projecten wil ik blijven doen, naar niet per se op de radio. In de verhalen die ik vertel, probeer ik altijd relevantie te vinden, een discussie te starten. Dat zit wel in mij en daar zal ik me blijven voor inzetten.”

Staat er al een volgend project in de steigers?

Nathan: “We hebben net de opnames van ‘Liefdestips aan mezelf’ afgerond, een webreeks gebaseerd op het gelijknamige boek van Sylvia Van Driessche. Voor de rest ben ik wat op sets aan het werken en ervaring aan het opdoen als regieassistent in de hoop eens zelf iets te kunnen regisseren. Ik heb ook wel een paar ideeën, maar die zijn nog niet concreet. In stilte werk ik met bepaalde personen om hopelijk ooit zoiets te kunnen realiseren.”

‘Zeppos - Het Mercatorspoor’ is nu beschikbaar in de Proximus VOD-catalogus. Naar de Proximus VOD-catalogus? Druk op de ‘On Demand’- of ‘Shop’-knop van je afstandsbediening, of ga rechtstreeks naar de VOD-catalogus online.