Vijf anektotes over ‘Amélie Poulin’

In de film uit 2001 kruipt Audrey Tautou in de huid van Amélie, een serveerster uit Montmartre met een grenzeloze fantasie. Ze observeert elke dag de mensen, voor wie ze telkens een verhaal bedenkt. Met de stem van verteller André Dussolier komen we binnen in die fantasiewereld van Amélie. Georgette de hypochonder, Lucien de kruidenier, Madeleine de conciërge die houdt van porto en opgezette honden, Raymond de ‘glazen man’ en Nino de prins op het witte paard. Met deze prent die al even eigenzinnig is als het hoofdpersonage, werd Jean-Pierre Jeunet een van de meest geliefde filmmakers in Frankrijk.

De regisseur en coschrijver Jeunet schreef de rol eigenlijk eerst met de Engelse actrice Emily Watson in zijn achterhoofd. Dat is ook waar hij de voornaam van het hoofdpersonage haalde, eerst heette ze Emily. Maar Jeunet moest de waarheid onder ogen zien: Watson is erg getalenteerd, maar zou in een taal die ze niet meester is maar moeilijk kunnen acteren. Jeunet probeerde nog in het scenario te schrijven dat Emily geboren was in Engeland, maar Watson besloot het project toch te verlaten. Ze zag het niet zitten om zes maanden zo ver van huis te zijn. Jeunet en zijn coschrijver Guillaume Laurant hebben dan maar geopteerd voor een volledig Frans personage.

In het buitenland kreeg de film de titel ‘Amélie from Montmartre’, waarmee Jeunet probeerde om de nadruk te leggen op het Parijse karakter van de prent. De Parijse wijk Montmartre wordt in de film ook effectief prachtig weergegeven. Jeunet stak bijzonder veel werk in de look van de film. “We hebben auto’s van straten gehaald, graffiti van muren gepoetst, affiches vervangen door meer kleurrijke exemplaren… Laten we zeggen dat ik heb geprobeerd om zo veel mogelijk controle te behouden over de esthetiek van de hoofdstad”, aldus de regisseur. Tot op vandaag is het de meest winstgevende film in de Verenigde Staten.

Amélie en haar prins op het witte paard Nino Quincampoix, gespeeld door Mathieu Kassovitz, wisselen geen enkel woord uit in de film. Ze komen elkaar wel kort tegen in Café des 2 Moulins – dat trouwens echt bestaat – en hangen ze even aan de telefoon aan de Sacré-Coeur.

Het is dankzij een productie-assistent dat Jean-Pierre Jeunet de iconische muziek van Yann Tiersen leerde kennen. De regisseur had nog nooit gehoord van Tiersen toen de assistent hem naar een van zijn CD’s liet luisteren in de wagen. “Diezelfde avond heb ik al zijn CD’s gekocht”, zei Jeunet. Hij vroeg aan Tiersen om de muziek voor ‘Amélie’ te schrijven. Die soundtrack werd nog aangevuld met bestaande nummers. Die soundtrack werd net als de film een enorm succes en ging lopen met de César voor de beste soundtrack in 2002.

‘Amélie’ pakt uit met een uniek kleurenpalet en heeft daardoor een zeer herkenbare visuele stijl. Jeunet vertelde dat hij zich grotendeels liet inspireren door de schilderijen van de Braziliaan Juárez Machado, die in Montmartre gewoond heeft. De meest opvallende kleuren zijn rood, groen en blauw, die elk symbool staan voor de emoties van de personages op het scherm. Zo staat rood voor het temperamentvolle, warme en liefdevolle karakter van Amélie. In verschillende interviews liet Jeunet vallen dat hij wilde dat elke scène net een schilderijtje zou zijn. Dit was overigens een van de eerste films ooit die digitaal ingekleurd werd, dus de mogelijkheden waren eindeloos.

‘Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain’ is vanaf 27 april beschikbaar in de Proximus VOD-catalogus. Naar de Proximus VOD-catalogus? Druk op de ‘On Demand’- of ‘Shop’-knop van je afstandsbediening, of ga rechtstreeks naar de VOD-catalogus online.