Mustii blijft verrassen: "Ik wil andere gebieden verkennen"

Hallo Mustii! In 'Monologue' vertel je over je theaterdebuut en hoe het toneel je bevrijdde van je verlegenheid. Geldt dat ook voor muziek?

Mustii: "Laten we zeggen dat ik ben begonnen met theater en acteren, mijn muzikale carrière kwam pas later. Ik was al begonnen met theater, maar muziek heeft andere deuren voor mij geopend. Ik ontdekte andere kanten van mijzelf dankzij mijn concerten. Voor mij is muziek trouwens ook een andere vorm van acteren. Of ik nu op het podium sta voor theater of voor een concert, voor mij voelt het allemaal hetzelfde. Ik heb mezelf bovendien echt ontdekt dankzij het podium. Het stelde me in staat om me gemakkelijker in het leven, en in het algemeen, uit te drukken."

Vind je dat de muziek en het theater elkaar aanvullen?

M.: "Helemaal! Ik kan moeilijk tussen de twee kiezen of de ene kunst boven de andere zetten. Ik gebruik echt alle tools die ik tot mijn beschikking heb. Maar eigenlijk zijn theater en acteren nog steeds kinderdromen van me en daar ben ik dan ook aan begonnen. Het was geen keuze... voor mij was het theater de basis, de plek waar ik echt het toneelwerk heb geleerd en alles wat daarbij hoort. En ik denk dat het de strenge normen van het theater zijn die dat mogelijk maken. Ik gebruik datgene wat ik geleerd heb in het theater voor mijn concerten. Ik heb geen zin om te kiezen. En zolang ik alle tools tot mijn beschikking heb, kan ik ze net zo goed gebruiken. Tegenwoordig denk ik dat kunstenaars steeds meer multidisciplinair zijn... des te beter! Ik denk dat het publiek daar steeds meer naar vraagt."

Je zegt op een gegeven moment dat je moeite hebt om jezelf geloofwaardig te voelen. Hoe voel je je als zanger?

M.: "Acteren blijft voor mij altijd de basis en daarom voel ik me op muzikaal gebied iets minder zeker. In de muziek heb ik meer de indruk dat ik op verkenning ben en niet voorbestemd was om een muzikale carrière te hebben. Ik had niet gedacht dat ik zoiets ooit in mijn leven zou doen, het was een verrassing voor mij. Gaandeweg realiseerde ik me dat ik net zoveel plezier aan muziek als aan acteren beleef.

Het is waar dat ik mezelf er soms van moet overtuigen dat ik ook mijn plaats in de muziekwereld verdien en dat er geen reden is om daaraan te twijfelen. Ik ben ook iemand die zich snel laat intimideren door andere artiesten op festivals als ik ze tegenkom. De enige keer dat ik me echt in mijn element voel, is op het podium. Het is een beetje cru, maar ik bedoel het oprecht. Het podium is echt de plaats waar ik van vind dat ik thuishoor. Ik zou dezelfde gedachtes buiten het podium moeten gebruiken, om mezelf op te peppen en te zeggen dat ik er mag zijn. Het is immers belangrijk om een mening te hebben zonder bang te zijn voor het oordeel van anderen. Ik vind dat je eerst aan jezelf moet werken en in harmonie zijn met jezelf, met wat je van binnen voelt."

Is er een bepaalde reden waarom je je echte naam Thomas Mustin in de theaterwereld en films gebruikt en de naam van je alter ego Mustii in muziek?

M.: "'Mustii' is mijn achternaam die ik licht vervormd heb. Ik vond het interessant voor mijn muzikaal project om een beetje afstand te nemen van mijn eigen naam om een soort alter-ego te creëren, een personage waar je je mee kunt identificeren. En ook al is Mustii een beetje een fictieve naam, voor mij vertegenwoordigt die naam een evolutie van mezelf. Ik heb het gevoel dat ik mijn emoties op een veel intensere manier beleef wanneer ik op het podium sta als Mustii. Dit zijn mijn eigen emoties en ze komen vanuit mijn buik. Ik vervorm mijn naam, maar het is nog steeds mijn naam. Het is niet iemand anders."



Op het eerste album '21st Century Boy' speelde je een jonge tiener die een bloedbad in een school meemaakte. In 'It's Happening Now' stap je in de schoenen van je oom. Is Mustii uiteindelijk niet meerdere alter ego's tegelijk, een beetje zoals David Bowie?

M.: "Bowie belichaamde echt zijn personages. Of het nu gaat om 'Ziggy Stardust', 'This White Duke' of anderen, Bowie belichaamde ze volledig op het podium. Ik doe dat niet. Voor mijn albums creëer ik personages die een rode draad vormen, maar aan de andere kant sta ik op het podium als Mustii. Ik houd altijd afstand. Bij dit album laat ik me bijvoorbeeld inspireren door mijn oom voor de tekst. Het album is geschreven in de eerste persoon enkelvoud. Ik neem zijn plaats in in de tekst, maar op het podium ga ik zijn personage niet vertolken. Ik ga gewoon zingen, ik wil niet mijn oom volledig naspelen... dat is ook niet mijn bedoeling. Volgens mij zou dat zelfs een beetje van slechte smaak getuigen. Ik moet de mythe rond mijn podiumpersonage in stand houden, zo blijft het een rockshow."

Is dit laatste album persoonlijker dan het eerste?

M.: "Helemaal! Alleen al vanwege het thema van mijn familie. Het is heel wat persoonlijker dan mijn eerder werk. En op muzikaal gebied heb ik de indruk dat ik meer ga richting datgene waar ik vroeger altijd naar luisterde. Mijn wortels en mijn invloeden zijn meer rockgerelateerd en een beetje meer organisch. Mijn eerste album was meer electro-pop en geïnspireerd op de muziek waar ik op dat moment naar luisterde. Hier ga ik echt terug naar nummers waar ik naar luisterde als tiener of die ik hoorde op de vinylplaten van mijn vader... meer rockgeluiden. Ik luisterde vroeger veel naar The Rolling Stones, David Bowie, enzovoort.

Ik voelde me goed toen ik mijn eerste album met electropop produceerde, maar nu wil ik verder. Ik wil vooral niet op mijn lauweren blijven rusten - ik wil andere territoria verkennen. Dat is echt mijn leitmotiv in mijn muziekcarrière: elk album moet geïnspireerd zijn door een andere periode, waarin ik experimenteer en met verschillende mensen werk. Voor mij is dat het doel. Als ik muziek maak, is het echt niet de bedoeling om in mijn 'comfort zone' te blijven."

In 'It's Happening Now' pak je een gevoelig onderwerp aan, namelijk schizofrenie. Welke boodschap wil je met je album overbrengen?

M.: "Ik probeer niet prekerig over te komen. Het is mijn doel om te praten over een buitengewoon personage dat in dit geval deel uitmaakt van mijn familie. Als mensen dankzij mijn muziek meer open kunnen spreken over dit thema, zou ik dat geweldig vinden. Ik heb al berichten ontvangen waaruit dit blijkt en dat vind ik geweldig! Ik zou vooral niet willen praten over schizofrenie vanuit een wetenschappelijk oogpunt, omdat het te complex is, of lessen geven of een droge boodschap overbrengen. Ik heb liever dat de luisteraar zelf de boodschap uit mijn nummer haalt en zijn verbeelding laat werken. Ik wil niemand iets opleggen."



Je lijkt een optimist, maar op het podium zing je over nogal duistere thema's als schizofrenie of mensen met suïcidale neigingen. Je speelt ook getroubleerde personages in het theater, in films en op televisie. Is dat toeval?

M.: "Het is waar dat ik vaak rollen speel van getormenteerde mensen. Nu ik er zo over nadenk, geloof ik dat ongewone personages mij het meest interesseren. Voor een acteur zijn zulke rollen het meest interessant. Als alles goed gaat met een personage, is dat meestal oppervlakkiger. Ik heb eigenlijk liever personages met een hoek af, althans voor mijn acteerwerk.

Voor de muziek is het waar dat ik het interessanter vind om verschillende zaken te proberen. Ik wil niet in herhaling vallen met een feelgoodthema en feelgoodmuziek. Ik geloof in felle contrasten, dat is wat ik graag heb. Verder heb ik ook de neiging om vooruit te willen gaan en over het algemeen een vrij positief persoon te zijn. Maar achteraf durf ik te twijfelen en ben ik ook heel zenuwachtig. Niets is wit of zwart, er is niets binair. In de kunst is het hetzelfde, ik denk dat je eenvoud en binaire dingen moet vermijden."

Hoe heb je als acteur de opnames voor 'Monologue' ervaren?

M.: "Ik vond de shoot super interessant omdat we opnieuw fictie gebruikten om iets heel intiems, heel persoonlijks te vertellen. Daardoor hebben we fictie en realiteit tegenover elkaar gezet. Ik vind het een super interessant project. Daarnaast was het team echt top, ik heb er hele goede herinneringen aan. Ik merk dat het gemakkelijker is om een verhaal met personages te creëren om zo een programma te maken dat heel intiem, heel persoonlijk is. Het feit dat we fictie en realiteit tegenover elkaar zetten, vond ik mooi. Ik heb echt genoten van de ervaring en deze formule vind ik erg origineel."

Ontdek de aflevering van Mustii in 'Monologue' via deze link op Pickx of via de Pickx-app.

Lees ook onze andere interviews naar aanleiding van ‘Monologue’:

Emma Bale is volwassener en kritischer geworden

La Jungle, een ontdekkingstocht door onvergelijkbare trancerock

Luister naar RORI, een jong Belgisch talent dat je snel moet ontdekken