Jim Carrey op tram zes: publieke geheimen van de meesterkomiek

Jim Carrey stond medio jaren 90 tot diep in de jaren 2000 op de top van zijn roem. ‘The Mask’ in 1994, ‘Dumb and Dumber’ datzelfde jaar, ‘Liar Liar’ in 1997 en de ‘Ace Ventura’-films midden jaren 90: allen komedies met Carrey in een glansrol die voltreffers bleken aan de filmkassa’s. Alles waar Carrey in meedeed leek in goud te veranderen: de Amerikaanse Canadees stond in Hollywood te boek als een hitmaker. Hij verdiende toen een duizelingwekkende 20 miljoen dollar per film, en bleek die som meer dan waard te zijn.

Carrey lijkt een geboren entertainer te zijn, maar achter die vrolijkheid schuilt een turbulent levensparcours. In zijn kindertijd was zijn moeder ziek. Hij wou haar opbeuren met grappige imitaties, zo vertelde hij aan het CBS-programma ’60 Minutes’. De vader des huizes verloor zijn job toen Carrey nog een prille tiener was, en dus gingen hij en zijn broers en zussen machines schoonmaken in fabrieken om de eindjes aan elkaar te knopen. Dat eiste zijn tol op zijn schoolwerk: hij liep een leerachterstand op en zei de school uiteindelijk vaarwel.

Kort nadien besloot het hele gezin om in een bestelwagen te leven: liever dat dan in een fabriek te moeten werken om de huur te kunnen betalen. “Het klinkt triest”, vertelde Carrey aan Rolling Stone, “maar we waren veel gelukkiger dan toen we in de fabriek werkten.”

Zijn aangeboren talent tot entertainen dreef Carrey naar stand-upcomedy. Hij begon zijn carrière als komiek in een club in Toronto. Later schuimde hij ook enkele comedyclubs af in de VS, waar hij opgepikt werd door comedian Rodney Dangerfield. Die maakte van Carrey zijn openingsact op zijn Noord-Amerikaanse tournee. Zijn doorbraak op het scherm kwam er met zijn rol in de sketchcomedyreeks ‘In Living Color’. Daarna kwamen de filmrollen binnengerold.

Het ging Carrey voor de wind op carrièrevlak, maar privé ging zijn leven niet over rozen. Zijn eerste huwelijk met Melissa Womer, met wie hij een dochter kreeg, liep na zeven jaar op de klippen. Womer zou later verklaren dat Carrey een “extreem depressief persoon” was en dat ze hem heel vaak “tot vier of vijf uur ’s ochtends moest troosten en moed inspreken”.

Kort na hun scheiding stapte hij in 1996 in het huwelijksbootje met Lauren Holly, zijn medespeelster uit ‘Dumb and Dumber’. Na minder dan een jaar diende ze al een scheidingsaanvraag in. Carrey zou zich van 1999 tot 2000 nog verloven met z’n ‘Me, Myself and Irene’-collega Renee Zellweger, maar ook die relatie hield niet stand – de actrice kon de enorme media-aandacht niet aan. Ook zijn vier jaar durende romance met model en actrice Jenny McCarthy doofde uit – alweer werd zijn depressie genoemd als mogelijk breekpunt.

Al die gestrande relaties vallen echter in het niets vergeleken met hoe de verhouding tussen Carrey en zijn onbekende vriendin Cathriona White eindigde. In 2015 beroofde ze zichzelf van het leven in haar flat met een drugoverdosis. Carrey zou nadien verklaren dat hij “geschokt en diep bedroefd” was. Kort na haar begrafenis spande haar familie een rechtszaak aan tegen hem. Ze beschuldigden hem ervan een aandeel te hebben in haar dood.

Het proces was bijzonder pijnlijk voor Carrey: er werd onder meer onthuld dat de acteur White besmet zou hebben met een soa en dat hij bijgedragen heeft tot haar drugsverslaving. De rechtszaak werd begin 2018 afgewezen, maar de pijnlijke onthullingen zouden Carrey blijven achtervolgen.

In de jaren 2010 begon Carreys carrière te slabakken en zijn succes te tanen. Na het lauwe onthaal van ‘Mr. Popper's Penguins’ leek de meesterkomiek op zijn retour. Hij was niet langer de leading man in Hollywood, en dat was zijn eigen keuze. “Ik wou geen deel meer uitmaken van de business”, vertelde hij aan The Hollywood Reporter. Hij legde zich meer toe op zijn hobby als kunstschilder en organiseerde zelfs een tentoonstelling in Las Vegas. Hij noemde het een “roeping” en een “obsessie”. Mettertijd kregen zijn kunstwerken een meer politieke lading. Hij vervaardigt politieke cartoons, waarin zijn afkeer voor Donald Trump prominent naar voren komt.

De laatste jaren is Carrey filosofischer geworden. Hij verklaarde meermaals dat er geen “ware ik” bestond, en dat zijn bestaan niets meer dan een persona was, een “geweldig personage” dat “zich gelukkig prees dat hij de rol kreeg”. Eén ding is zeker: de Jim Carrey zoals we hem in de jaren 90 leerden kennen, de onvolprezen meesterkomiek, is niet meer. En het ziet er niet meteen naar uit dat Carrey snel weer in die rol zal kruipen.