Mathias Coppens in ‘Het Huis’: “Alles kan in het leven, laat ons er ook mee lachen”

Als u dacht dat u het strafste had gezien dat de Coppenskinderen konden doen (poolreizen, liften naar Alaska, hun lichaam verbrodden voor de wetenschap) moet ik u verbeteren. Ze liepen dan wel van jongs af aan rond met een camera geplakt in de handpalm, sommige verhalen zijn niet voor antenne bedoeld, besefte Mathias terwijl hij er één vertelde in een televisieprogramma.

Binnen de eerste vijf minuten begon hij zo aan een verhaal waarvan hij zeker was dat het zijn carrière zou beëindigen. Op bezoek bij zijn tante ging hij ‘s nachts samen met neefjes en Staf menselijke schedels opgraven in een kerkhof dat afgebroken werd. Vier vuilniszakken vol werden ontdekt door de tante, die hen nooit meer wou zien en opdroeg de botten terug te brengen.

De zakken werden weggezet, nu ja, onder de brug geplaatst voor latere ophaling door moeder Agnes. “Ik heb er mijn peren mee gezien”, herhaalde interviewer Eric Goens haar moeder. “Hoe die het overleefd heeft, geen idee”, beaamde Mathias. Hij hoopt op de helft van haar veerkracht. Ze verloor haar vader op haar negende, werd door de nieuwe (en boze) stiefmoeder uit huis gezet toen ze zestien was en slaagde erin om drie van de meest onvoorspelbare en hemeltergende kinderen op te voeden die er op deze planeet rondlopen.

Als we eerlijk zijn, zat deze aflevering (niet geheel onverwacht) vol open-mond-momenten. Twee noemenswaardige ervan kort samengevat (al verdienen ze hun eigen alinea): poolreiziger Dixie Dansercoer was eigenlijk de verrassingsgast maar kwam twee weken voor de opname om het leven op expeditie. Of moeder Agnes die zichzelf via formele brief aanbood als veiligheidsadviseur van Roses Are Blue, het productiehuis waarvan Mathias Coppens mede-eigenaar is.

Maar de hoofdprijs ging evenwel naar het verhaal over één van de omzwervingen van vader Guido Coppens. Die was manisch depressief en was op een bepaald moment toegetreden in een klooster. Grote, vreemde klap voor Coppens. Op terugweg daarvan, nog nakauwend en verwerkend, besloot hij een liftende persoon met dwerggroei mee te nemen. Om de stilte te verdrijven, zette hij de radio aan, waardoor “Short people got no reason to live” van Randy Newman de auto inschalde. “Toen heb ik het aanvaard. Alles kan in het leven, dus laat ons er ook mee lachen.”

De veerkrachtige moeder van Mathias kreeg recent toch een serieuze klap te verwerken. Haar nieuwe partner, de stiefvader van de drie kinderen, overleed na meer dan tien jaar slepende ziekte. De man was na de onzekerheid van Guido een baken van rust voor Agnes en haar kinderen, voelde Goens aan. Tranen en woorden bevestigden dat aanvoelen: “Ja… Ja.”

Hij vertelde ook over de reden waarom zijn vader onvoorspelbaar en ook wat ongekend was voor zijn drie zonen. Die laatsten hadden een zus die door ziekte geen half jaar oud werd. “Mijn vader heeft zich nooit meer durven hechten aan zijn kinderen, omdat het zo voorbij kon zijn.” Vijf jaar geleden overleed hij, voor zijn zoons nog nodige gesprekken konden voeren met hem. 

Volgende week ontvangt Eric Goens sportanker Aster Nzeyimana in zijn huis. Daarna is het al tijd voor de laatste aflevering, met Ingeborg Sergeant.

Bekijk ‘Het huis’ op dinsdag om 20u40 op Eén of waar je ook bent via Pickx.be of de Proximus Pickx-app. Via TV Replay bekijk je het programma tot 36 uur later en via de site of de app tot 7 dagen later wanneer jij wil!

Lees hier alles over de aflevering met Conner Rousseau!