De blikvangers op het 48ste Filmfestival Gent: Pickx selecteert

Een van de grote namen op dit 48^ste filmfestival is ongetwijfeld deze nieuwste prent van Wes Anderson. ‘The French Dispatch’ werpt een blik op de journalistieke wereld, maar dan zoals die in het wondere brein van Anderson werkt. Verwacht je dus maar weer aan een batterij excentrieke personages, aan gedetailleerde en kleurrijke decors, absurde situaties en originele plotwendingen. Net zoals we dat in eerdere topfilms als ‘The Grand Budapest Hotel’ of ‘The Darjeeling Limited’ zagen. Deze film bestaat uit vijf hoofdstukken en is opgevat als een tijdschrift, met een van de hoofdstukken die als animatie in de stijl van Hergé wordt geschetst. ‘The French Dispatch’ had eigenlijk al in april 2020 in de bioscoopzalen moeten draaien, maar om de u ongetwijfeld bekende redenen werd de release telkens uitgesteld.

Voor zijn nieuwe film heeft de Amerikaanse regisseur -die al enkele jaren in Parijs woont- weer een mooie cast weten verzamelen. Met enkele Franse topacteurs (Léa Seydoux, Mathieu Almeric), zijn fetisjacteurs Bill Murray en Owen Wilson, en verder ook de alomtegenwoordige Timothée Chalamet en Tilda Swinton. De soundtrack is in handen van Alexandre Desplat, die eerder ook al de muziek in ‘The Grand Budapest Hotel’ verzorgde -en daarvoor een Oscar won.

De Britse actrice Tilda Swinton is maar liefst in drie films te zien op dit festival. In een hoofdrol in ‘Memoria’, de nieuwe worp van Apichatpong Weerasethakul, de Thaise regisseur die elf jaar geleden een Gouden Palm in Cannes won met het magisch-poëtisch epos ‘Uncle Boonmee Can Recall His Past Lives’. Het verhaal van zijn nieuwe prent speelt zich af in Colombia, waar plantkundige Jessica (gespeeld door Swinton) haar zieke zus gaat bezoeken. Jessica kampt echter zelf met een handicap: ze hoort een constant gebonk in haar hoofd. Zoals in zijn vorige film gaat Weerasethakul niet op zoek naar een klassieke verhaallijn, maar verweeft hij droombeelden met prachtige, meditatieve tableaus.

Ook in ‘The French Dispatch’, de nieuwe Wes Anderson, zien we Swinton schitteren. Daarover hadden we het hiervoor al. En tenslotte zien we haar ook nog ‘The Souvenir, part 2’, de opvolger van ‘The Souvenir’ uit 2019. Dat was een semi-autobiografische film van regisseuse Joanna Hogg over een filmstudente Julie en haar getroebleerde relatie met de oudere, charismatische maar manipulatieve Anthony. In deze sequel wordt Tilda Swinton gekoppeld aan haar dochter Honor Swinton, ze spelen ook in de film moeder en dochter, die pittige discussies voeren over de weg van puber naar volwassene.

Dankzij het succes van Netflix-serie ‘The Crown’ is het levensverhaal van Lady Di en haar rol in het Britse koningshuis weer brandend actueel. De timing voor deze biopic over Diana Spencer, zoals de betreurde prinses voluit heette, kon dan ook niet beter. De Chileense regisseur Pablo Larraín maakte er een knappe combinatie van feiten, fictie en pure cinematografische kunst van. Hij focust op een welbepaald weekend, de laatste kerstvakantie van Diana in Windsor. Het moment waarop ze ook beseft dat ze moet ontsnappen uit die ‘koninklijke gevangenis’. Een glansrol is weggelegd voor de bijna onherkenbare Kirsten Stewart, de ‘Twilight’-actrice die in deze ‘Spencer’ Lady Di op magistrale wijze tot leven wekt. Ook een eervolle vermelding voor Jonny Greenwood, de gitarist van rockband Radiohead, die hier een beklemmende score aflevert, laverend tussen jazz en pop.

Louis Wain was een hoogst merkwaardige kunstschilder uit het Victoriaanse Engeland van de 19^de eeuw. Immens populair in de aristrocratische kringen -ook vandaag nog zijn zijn schilderwerken over katten bijzonder gegeerd-, maar als individu een heel apart geval: zijn obsessie voor elektriciteit en katten nam vaak de bovenhand op sociaal gewenst gedrag. In deze biopic focust regisseur Will Sharpe voornamelijk op dat tweede aspect, en hoe hem dat in armoede en isolement duwde. Vrees echter geen moeilijk verteerbaar drama, want Benedict Cumberbatch (de man die ook al in de huid kroop van Sherlock Holmes, Vincent Van Gogh en Doctor Strange) zet de protagonist neer in al zijn facetten: gek en geniaal. Geestig en getormenteerd. Zijn muze Emily Richardson wordt gespeeld door Claire Foy, bekend uit ‘The Crown’.

Het programma van Filmfestival Gent is uiteraard te uitgebreid om op elke titel dieper in te gaan, maar deze pareltjes of fel geanticipeerde films willen we jou alvast zeker aanraden: ‘C’mon C’mon’ van Mike Mills met rasacteur Joaquin Phoenix in de hoofdrol. Hij speelt een radiojournalist die de VS doorkruist om met kinderen in penibele leefomstandigheden te praten. Een prachtige roadmovie in zwart-wit.

Het is ook uitkijken naar wat twee enfants terribles uit de Franse cinema zullen presenteren. Cultregisseur Leos Carax komt met ‘Annette’ uit, een musical, but not as we know it. Met Adam Driver en Marion Cottilard in een glansrol. Gaspar Noé, de man die ons intrigeerde en schokte met ‘Irréversible’, stelt zijn nieuwe worp ‘Vortex’ voor. Dat de regisseur met Argentijnse roots onlangs zelf de dood in de ogen keek, maakte hem evenwel tederder voor dit project, waarin hij op een inventieve, filmische manier de verscheurende gevolgen van dementie weergeeft.

Naast een hoogwaardige selectie aan nieuwe films kan je op het Filmfestival van Gent ook steeds terecht voor een fijn aanbod aan muziekdocu’s en natuurlijk de World Soundtrack Awards, waarvoor het festival ondertussen mondiale faam geniet. Dit jaar is niemand minder dan Max Richter, een van de iconen van het neoklassieke genre, eregast. Zijn meditatieve scores werden al meermaals gebruikt in cinematografische producties. Denk maar aan zijn ‘On the Nature of Daylight’ in de scifi-film ‘Arrival’ van Denis Villeneuve. Op vrijdag 22 oktober kan je in de Kinepolis een Composer’s Talk met hem volgen.

Maar het oog wil ook wat natuurlijk. Zo zijn er een pak interessante docu’s te bekijken. ‘Via Con Me’, over het leven en werk van de Italiaanse crooner Paolo Conte. Die pas op zijn vijftigste doorbrak en de advocatuur inruilde voor een bestaan als artiest. Of ‘Hallelujah’, over de ontstaansgeschiedenis van deze klassieker van Leonard Cohen, die eigenlijk pas een hit werd in de versie van Jeff Buckley. Of ‘Summer of Soul’, over het alternatieve Woodstock, het Harlem Cultural Festival in 1969, dat de Afro-Amerikaanse muziekcultuur vierde.

Voor details over programmatie en tickets kan je terecht op de website van het Filmfestival Gent.