Malin-Sarah Gozin ziet positieve verandering in het filmlandschap: “Ik moest knokken, maar niet omdat ik een vrouw ben”

Malin-Sarah Gozin werd vooral bekend in ons land als de showrunner en schrijver van de reeksen ‘Clan’ en ‘Tabula rasa’. Ze was executive producer voor de serie ‘F*** you very, very much’ en schreef mee aan het scenario voor de Britse remake van ‘Professor T.’. Daarnaast jongleert ze verschillende andere projecten, waarvan ze er momenteel zowel in België als in het buitenland meerdere in de steigers heeft. Één daarvan is de internationale remake van 'Clan', waarvoor ze ook als executive producer fungeert.
 
Malin-Sarah Gozin: “Je moet rekenen dat het in België drie tot vijf jaar duurt om van de kiem van een idee naar een uitzending te gaan. Soms moet je maanden wachten op subsidies of financiering, ondertussen kan je dan op andere dingen doorwerken. Zo ben ik de afgelopen twee jaren met erg veel projecten tegelijk bezig geweest, zowel het bedenken en schrijven van mijn eigen ideeën als het ondersteunen van andermans reeksen als executive producer.”
 
We contacteerden je naar aanleiding van de Gracie Awards, die de schijnwerpers richten op televisie die door, met en voor vrouwen gemaakt is. Ben je zelf bewust bezig met het vertellen van vrouwelijke verhalen?
 
Malin-Sarah: “Nee, ik schrijf gewoon vanuit mijn eigen perspectief. Over ‘Clan’ zeiden heel wat mensen dat ze blij waren dat er eindelijk een serie kwam met een vrouwelijk vehaal, vrouwelijke hoofdrollen en vrouwelijke regisseurs, maar eigenlijk was dat niet mijn intentie. Ik ben opgevoed in een gezin met veel gelijkheid. Ik had nooit het gevoel dat mijn moeder in een rollenpatroon geduwd werd bijvoorbeeld. Daarom heb ik gelijkheid altijd vanzelfsprekend gevonden. Uiteraard is dat niet altijd zo, er zijn ook vrouwen met een ander verhaal, maar in mijn gezin zat het dus wel goed. Daarom heb ik ook niet echt dat strijdgevoel in me. Ik vond het altijd logisch dat ik met een getalenteerde vrouwelijke regisseur zou werken, net zoals ik het logisch zou vinden om met een getalenteerde man te werken. Ik ben niet bezig met quota, ik ga gewoon op zoek naar talent. Ik besef wel dat er anderen zijn voor wie gelijkheid niet vanzelfsprekend is en ik vind het belangrijk dat er in de hele industrie moeite gedaan wordt, maar ik zal bijvoorbeeld nooit vanuit een stug engagement kost wat kost een crew willen samenstellen met enkel vrouwelijke regisseurs en vrouwelijke DOP’s. Dat zou niet stroken met mijn buikgevoel.”

Malin-Sarah: “Wat in de hele discussie volgens mij te vaak over het hoofd wordt gezien, is het feit dat het setleven onwaarschijnlijk zwaar is. Als je een serie opneemt, ben je vaak een half jaar aan het filmen, met dagen van 10 tot 15 uur of soms zelfs meer. Dat is moeilijk combineerbaar met een gebalanceerd familieleven. Dat is een heel praktische reden waarom er nog veel genderongelijkheid is in onze industrie. Iedereen moet natuurlijk voor zichzelf de keuze maken, maar het zou net als bij eender welke andere job perfect mogelijk moeten zijn om een carrière en een gezin te combineren, zowel voor vrouwen als voor mannen.”
 
Sommige vrouwen vinden net dat vragen over de combinatie van gezin en carrière te vaak aan hen gericht worden en niet vaak genoeg aan hun mannelijke collega’s. Vind je dat terecht?
 
Malin-Sarah: “Je moet zo’n vragen zowel aan mannen als aan vrouwen kunnen stellen, maar ik word in elk geval niet kwaad als men me vraagt hoe ik werk en gezin combineer. Ik vind dat belangrijk. Ik heb lang kinderloos gewerkt, maar nu heb ik een vierjarige. Sinds mijn dochter in mijn leven is, vind ik het erg waardevol om er voldoende tijd mee te kunnen doorbrengen. Ik wil niet over tien jaar het gevoel hebben dat ik alle belangrijke stappen heb gemist. Niets heeft het recht om dat van me af te nemen. Ik pleit ervoor dat de industrie voor iedereen evolueert naar iets dat makkelijker te combineren is met een actief gezinsleven.”
 
In andere interviews vertelde je al dat je niet op de barricades zal staan als feministe, maar dat je je wel zal uitspreken als je een onrecht ziet.
 
Malin-Sarah: “Dat Klopt. Voor de casting van de hoofdrol in een internationale filmproductie, een vrouw van eind 40 begin 50, hebben we lang over en weer gemaild met de co-producers. Ik merkte dat het lijstje van actrices steeds jonger werd, er stonden zelfs twintigers op want die actrices “lagen nu eenmaal goed in de markt”. Ik herinnerde hen eraan dat die leeftijd niet klopte voor het verhaal en kreeg als antwoord dat, aangezien we toch veel CGI nodig hadden voor special effects, we dat ook konden gebruiken om de actrice digitaal te verouderen. Ik was in shock en heb me toen niet bepaald ingehouden om dat dwaze idee uit hun hoofd te kloppen."

Is er dan nog geen verbetering zichtbaar?
 
Malin-Sarah: “Ik zie wel een verandering. Er zijn steeds meer reeksen en films waarin de personages ook oudere vrouwen zijn, ook al zijn looks nog altijd te belangrijk. Er zijn ook meer vrouwelijke schrijvers en regisseurs die hun verhalen beginnen te vertellen. Een voorbeeld is de reeks ‘Fleabag’ van Phoebe Waller-Bridge. Daar zit een scène in waarin mentruatiekrampen worden uitgebeeld als een metro vol mensen die op de maat van muziek stuiptrekkingen krijgen. Toen ik dat zag, dacht ik: dit zou je nooit zien in een serie die door een man is geschreven. Het zijn details, maar daaraan zie je wel dat er iets verandert.”
 
“In mijn persoonlijke ervaring heb ik ook nooit het gevoel gehad dat ik harder moest knokken omdat ik een vrouw ben. In het begin moest ik wel knokken om me te bewijzen omdat ik jong was en nog nooit een fictiescenario had geschreven, maar niet omdat ik een vrouw ben. Maar dat is mijn ervaring, ik weet dat er ook veel andere zijn. Anno 2021 heb ik zelfs het gevoel dat het op de internationale markt makkelijker is om als vrouw een verhaal te verkopen dan als man van middelbare leeftijd. Die moeten nu harder hun best doen om gehoord te worden.”
 
Zie je dat als iets positiefs of iets negatiefs?
 
Malin-Sarah: “Ik observeer het en ik ben gefascineerd door wat er gebeurt. Ik ben tegen elke vorm van discriminatie, maar ik zie ook dat bepaalde dingen die nu gebeuren belangrijke stappen zijn naar gelijkheid. Het is positief dat iedereen nu met die thema’s bezig is. Maar op een gegeven moment moeten we ze ook weer kunnen loslaten en gewoon op zoek gaan naar talent en goede verhalen.”
 
Heel wat jonge scenarioschrijvers kijken vast naar je op als rolmodel.
 
Malin-Sarah: “Dat zou mooi zijn (lacht). Ik krijg vaak vragen om een workshop of gastcollege te geven en als ik er tijd voor heb, wil ik altijd raad geven. Ik hoop absoluut dat de volgende generatie geïnspireerd raakt, dat ze opstaan en hun verhalen vertellen. Als er jongeren zijn die zich afvragen of ze daar wel een kans toe zullen krijgen omdat ze vrouwen zijn, dan hoop ik dat ik voor hen inderdaad een rolmodel kan zijn. Mijn raad is: ga er gewoon voor. Het is hard werken, los van hoe je eruit ziet. Je moet weten wat je wil vertellen en erin geloven, dan kan je anderen overtuigen. Als je dat doet, zou je geslacht niets mogen uitmaken.”

Ontdek ‘Tabula rasa’ nu op Netflix. Meer info over de tv-optie 'All Stars' (inclusief Netflix) of het Netflix-aanbod via Proximus Pickx vind je hier terug.