Wist je dat deze sterren ooit op het podium van Eurovisie stonden?

Muziek | Voor het gros van de deelnemende artiesten was het Eurovisiesongfestival de opstap die ze nodig hadden om hun carrière te lanceren, en zichzelf op de internationale kaart te zetten. Tal van bekende sterren hebben ooit het podium van Eurovisie beklommen. Sommigen zijn sindsdien in de vergetelheid geraakt, anderen zijn nog steeds internationale vedetten. Proximus Pickx maakte een overzicht.

Door Pickx

Gepubliceerd op 20.05.21

2min

Céline Dion

Céline Dion, geboren in het Canadese Québec, zong aanvankelijk in het Frans. Ze maakt al snel naam in de wereld van de Franstalige chansons, en dus in Europa. In 1988 – op amper 20-jarige leeftijd – kreeg ze een uitnodiging die haar leven zou veranderen: Zwitserland stelde voor om de natie te vertegenwoordigen op Eurovisie. Er werden acht andere kandidaten in overweging genomen, maar uiteindelijk stemde het Zwitserse publiek voor Céline Dion als Eurosong-inzending tijdens een selectieronde.

De zangeres nam deel aan het 33ste Eurovisiesongfestival in Dublin. De Zwitsers hadden de juiste keuze gemaakt, want de Canadese won het concours met ‘Ne partez pas sans moi’, geschreven door Nella Martinetti. Het land won Eurovisie voor de tweede keer, 32 jaar na Lys Assia. De overwinning opende de deuren voor Céline Dion naar een rijke carrière in Europa.

Lara Fabian

Het pad van Céline Dion kruiste in 1988 met dat van een andere toekomstige ster van Eurovisie: Lara Fabian. De jonge Belgische zangeres bracht in 1986 haar eerste 45-toerenplaat uit: ‘L’Aziza est en pleurs’. Met die song trok ze de aandacht van onder meer Hubert Terheggen, producent bij radiozender RTL Luxembourg, in het Groothertogdom Luxemburg. Die laatste stelde een ontmoeting voor met de Belgische, en selecteerde haar uiteindelijk voor deelname aan Eurovisie onder de Luxemburgse vlag.

Onze landgenote bracht de song ‘Croire’ te berde en eindigde daarmee op een mooie vierde plaats, achter laureate Céline Dion. Ironie van het lot: Lara Fabian zou twee jaar later naar Québec verkassen in een poging om haar carrière te lanceren.

ABBA

Met zijn zes zeges is Zweden het op één na meest bekroonde land op Eurovisie, achter Ierland. Zijn allereerste succes heeft het Scandinavische koninkrijk te danken aan ABBA, in 1974. De groep zag twee jaar eerder het levenslicht. In 1973 had ABBA net naast een selectie gegrepen door derde te eindigen in de Zweedse preselectie voor Eurovisie. Maar het jaar nadien was het wel prijs. Het viertal bracht in het Britse Brighton een song die later Eurovisie-erfgoed zou worden: ‘Waterloo’.

Pour la petite histoire: het was de eerst keer dat een artiest het Eurovisiesongfestival won met een lied dat niet in de eigen taal werd gezongen. Het feit dat ABBA in het Engels zong, heeft bijgedragen aan de immense populariteit die de groep nadien genoot. ‘Waterloo’ zou de hitparades in tal van Europese landen aanvoeren en kwam zelfs de top tien binnen in de Verenigde Staten.

France Gall

In 1964 was France Gall amper 17 lentes jong toen ze haar eerste succesjes boekte met ‘Laisse tomber les filles’ en ‘Sacré Charlemagne’. Ze trok daarmee de aandacht van Luxemburg, dat een kandidaat zocht voor Eurovisie 1965. Doordat het Groothertogdom zo klein is, moest het land vaak buitenlandse artiesten rekruteren om de natie te vertegenwoordigen op Eurovisie.

Serge Gainsbourg componeerde het nummer dat de zangeres op het concours zou zingen: ‘Poupée de cire, poupée de son’. Gainsbourg reisde mee af naar Napels. Maar tijdens de repetities kreeg hij het aan de stok met het Italiaanse orkest, over de manier waarop zijn muziek gespeeld moest worden. Hij dreigde er zelfs mee om de wedstrijd te verlaten en te verbieden dat zijn song gespeeld werd.

Uiteindelijk werden de plooien gladgestreken en zou France Gall de wedstrijd winnen. Toen haar overwinning werd afgeroepen, beklom ze samen met Gainsbourg het podium. Het catchy ‘Poupée de cire, poupée de son’ bleek een onsterfelijke song, die nadien nog hoge toppen zou scheren.

Julio Iglesias

De Spaanse crooner kreeg de eer om zijn land te vertegenwoordigen op het Songfestival in 1970. Destijds was Iglesias 27 jaar oud en was zijn muziekcarrière pas gelanceerd. Tijdens zijn rechtenstudies in Engeland begon hij op te treden in bars en cafés, alvorens zijn eerste single op te nemen in 1968. In Cambridge ontmoet Julio Iglesias zijn eerste liefde, een zekere Gwendolyne, die hem insprieert tot een song.

Met de song ‘Gwendolyne’ verdedigt de zanger de kleuren van zijn land in Amsterdam. Iglesias zou op de vierde plaats eindigen op twaalf landen, op ex-aequo met Guy Bonnet voor Frankrijk en Henri Dès voor Zwitersland. Door zijn succesvolle passage op Eurovisie ging hij zich uitsluitend op zijn muziekcarrière richten en liet hij zijn voetbalaspiraties (hij droomde ervan om bij Real Madrid te voetballen, maar na een zwaar auto-ongeluk lag die droom aan diggelen) vallen, alsook zijn ambitie om diplomaat te worden.

Volg de tweede halve finale, deze donderdag 20 mei om 21u, alsook de grote finale van het Eurovisiesongfestival, zaterdag 22 mei op 21u, op Eén, Pickx.be of de app van Proximus Pickx. Via TV Replay bekijk je het programma tot 36 uur later en via de site of de app tot 7 dagen later wanneer jij wil!