Deze nummers zijn helemaal niet zo vrolijk als ze klinken

Deze ‘vrolijke’ zomerhit uit 1983 lijkt misschien wat ouderwets en oppervlakkig repetitief, maar toch zit er tussen de refreintjes ‘Vamos à la playa’ die uit volle borst worden gezongen in feite een diepere boodschap. Achter de schijnbaar lichte, vrolijke titel zit een verwijzing naar nucleaire technologie en kernwapens verborgen. De Italiaanse groep beschrijft in feite, door middel van hun teksten, een omgeving die verre van idyllisch is, maar eerder post-apocalyptisch. Het gaat namelijk om een fluorescerende zee, helemaal zonder vissen, en een hemel verlicht met straling omdat “de bom is ontploft”. Het is mogelijk dat de schijnbare lichtheid van dit lied kan worden geïnterpreteerd als een metafoor voor het  gebrek aan bewustzijn van de mens. De historische context waarin dit nummer uitkwam zit er waarschijnlijk ook voor iets tussen, aangezien het liedje dateert uit de Koude Oorlog en er in die tijd behoorlijk wat angst heerste rond kernwapens.

Dit nummer zorgde voor een buzz rond het begin van de eerste lockdown in maart, aangezien het pas enkele maanden na zijn verschijning – het kwam uit in november 2019 – plots viraal ging op de populaire app TikTok. Dankzij een catchy beat leende het nummer zich goed tot vrolijke TikTok-dansfilmpjes. Als je toevallig het refrein in de auto meeneuriet, weet dan dat je eigenlijk een aantal extreem trieste teksten herhaalt. Dit nummer blijkt te gaan over een romantische breuk, waarin een jong meisje dat zich eenzaam en ongelukkig voelt verstrikt raakt in haar emoties. De titel van het nummer geeft het al (letterlijk) aan, en de tekst bevestigt het met niet mis te verstane zinnen als 'I’m just a loser', 'I’m a sad girl' en 'I’m in the sad club'. De lyrics laten eigenlijk niet veel ruimte voor interpretatie over de gemoedstoestand van de zangeres. Het lijkt erop dat de dansers op TikTok daar niet bepaald bij hebben stilgestaan …

De titel en het ritme van dit nummer nemen je mee op reis: ze brengen ons rechtstreeks naar Brazilië! Het is gemakkelijk om op deze leuke melodie te dansen zonder je zelfs maar af te vragen wat de tekst in feite betekent. Die tekst vertelt toevallig een nogal dramatisch verhaal. De heldin van het lied wilde danseres worden, terwijl haar jeugdliefde, Tony, een barman was. Een rijke man, Rico, mishandelt haar seksueel, wat een bloedige vechtpartij met haar geliefde op gang brengt. Dit mondt uit in een schietpartij en ze verliest zowel haar carrière als haar wederhelft. Naarmate ze ouder wordt, wordt ze alcoholist en drinkt ze alleen aan de toog in haar ouderwetse kostuum. Uiteindelijk verliest ze ook nog eens haar verstand, het enige wat ze nog had …

De meeste nummers van Stromae hebben een dubbele betekenis: zeer dynamisch en ritmisch enerzijds, maar ook erg afkeurend en deprimerend anderzijds. We denken bijvoorbeeld aan ‘Papaoutai’, dat een tragische kindertijd zonder vaderfiguur belicht en ook nog eens verwijst naar de genocide in Rwanda. Ook ‘Ta Fête’ vertegenwoordigt perfect deze dualiteit, zeker ook als we eraan denken hoe het werd gebruikt als het officiële volkslied van de Rode Duivels voor het WK 2014. Het werd bij zeer feestelijke gelegenheden gezongen en we dansten allemaal op de noten. Toch zijn Stromaes woorden verre van positief. Hij lijkt het te hebben over een verloren jeugd, waarin hij alleen maar aan feesten denkt om toch maar te vergeten dat er in die jeugdjaren eigenlijk bitter weinig te vieren valt. ‘Ta Fête’ klinkt ineens niet zo happy ...

Dit nummer spettert bijna van de vreugde en voelt aan als een zeer levenslustige ballad. Maar opnieuw, schijnt bedriegt: deze song vertelt eigenlijk een verhaal van verdriet. Adam Levine en zijn collega's in Maroon 5 hebben zojuist het brute verlies geleden van Jordan Feldstein, de manager van de groep. De muzikanten oogstten in die periode een ongekend succes met hun hit ‘Girls Like You’, een duet met Cardi B. Tragedie viel hen echter zonder waarschuwing te beurt. Adam Levine bezingt in ‘Memories’ hoe hij Feldstein van jongs af aan kende en hoe de overleden bandmanager een van de belangrijkste mensen in zijn leven was. Daarom schreef de groep deze hit als eerbetoon, en werd het nummer eveneens opgedragen aan iedereen die ooit verdriet heeft meegemaakt. De titel is bedoeld als een viering van vervlogen tijden, ondanks het verlies van een geliefde. Een hartverwarmende boodschap ondanks de erg emotionele lading van het nummer.