5 redenen waarom 'Bridgerton' een hit is op Netflix

'Bridgerton' is gebaseerd op de gelijknamige romanreeks van Julia Quinn en richt zich op een gezin in de hogere regionen van de Londense samenleving. Dit eerste seizoen staat in het teken van de oudste dochter van de familie, Daphne Bridgerton, gespeeld door Phoebe Dynevor. Terwijl ze haar debuut maakt in die hoge klasse van de Londense samenleving en op zoek gaat naar haar toekomstige echtgenoot, wordt ze het doelwit van de mysterieuze Lady Whistledown (verteller van de serie), auteur van een tabloidkrant.

We hebben dit programma veel vergeleken met Downton Abbey, maar nu blijken er weinig gelijkenissen met de Engelse reeks te zijn. Bridgerton sluit eigenlijk dichter aan bij een soort Gossip Girl uit de jaren 1800. Door zowel een mysterieuze samenleving, roddels als massale wendingen samen te brengen, was er niet veel nodig om zoveel mogelijk kijkers te trekken.

In de reeks komen een aanzienlijk aantal vrouwelijke personages naar voren. Het was duidelijk dat de samenleving was zoals ze was, met de nadruk op seksisme en patriarchaat. Maar zelfs in tijden waarin de vrouw helaas wordt gezien als een prooi waarop moet worden gejaagd en die getemd moet worden, wil het geslacht zichzelf laten gelden. De vrouwen doen er namelijk alles aan om hun eigen keuzes te maken.

Of het nu door Daphne Bridgerton is of zelfs Siena Rosso, de minnaar van haar broer Anthony, het plot bevat toch heel wat dialoog tussen man en vrouw, waarbij mannen zelfs zaken delen met hun vrouw en omgekeerd.

In 'Bridgerton' zouden jonge vrouwen uit de high society zichzelf moeten presenteren als deugdzaam en ‘braaf’. De serie breekt echter met deze clichés en vertrouwt meer op de hartstochtelijke liefde die twee mensen met elkaar kan binden. Hoewel de serie veel erotische scènes bevat, heeft de productie een intimiteitscoördinator, Lizzy Talbot, ingehuurd om de seksuele en romantische plannen te leiden.

"We repeteerden alle intieme scènes weken en weken voordat we dingen begonnen te filmen”, vertelde Phoebe Dynevor in januari 2021 aan Harper's Bazaar. Op het moment dat we begonnen met de productie wisten we wat we aan het doen waren. We voelden ons echt op ons gemak. En dat werd duidelijk op het scherm!” 

Vanaf de eerste scènes begrijpen we dat de serie een loopje neemt met de realiteit. Als deze periode romantiek plaatsvindt tijdens het Engelse regentschap, dat loopt tussen 1795 en 1837, verrast de reeks ons door een zwarte actrice de rol van koningin Charlotte (gespeeld door Golda Rosheuvel) te geven. 

Dit is ook het geval bij andere hooggeplaatste personages. De serie maakt namelijk deel uit van de "kleurenblinde" beweging, waarbij huidskleur geen rol meer speelt in de keuze van acteurs. Dat zorgt voor een historische fout, maar verandert het verhaal niet tot weinig.

Een van de hoofdrolspelers, Regé-Jean Page, wordt intussen overigens getipt als een mogelijke vervanger voor Daniel Craig als James Bond. Enkele jaren geleden waren het nog Idris Elba en Tom Hardy die bovenaan het lijstje prijkten, maar de Britse acteur met Zimbabwaanse roots is nu de gedoodverfde kandidaat.

Als je goed luisterde tijdens de serie, heb je misschien gemerkt dat de viool een hoofdrol toebedeeld kreeg in de soundtrack. Ze kwamen je soms ook bekend voor. In feite zijn dit moderne popsongs die in een andere vorm werden gecomponeerd. We werden bijvoorbeeld getrakteerd op 'Bad Guy' van Billie Eilish of 'Girls Like You' van Maroon 5.

Een keuze die werd bevestigd door de serie. “De bekendheid van deze popsongs, uitgevoerd door een kwartet of orkest, leek de gemakkelijkste manier om een muzikaal thema voor 'Bridgerton' te creëren en de magnifieke kunsten van (Kris) Bowers (de componist van de soundtrack) te ondersteunen", zei Alexandra Patsavas, de muziekmanager van het programma bij Entertainment Tonight. 

Ontdek 'Bridgerton' op Netflix via de tv-optie van Proximus Pickx.