De dag dat Maria Callas haar stem verloor

Op 2 januari 1958 treedt Maria Callas op in het Operahuis van Rome. Ze staat op het punt om in de huid te kruipen van Norma, het hoofdpersonage in de gelijknamige opera van Vincenzo Bellini. Een optreden ter ere van de Italiaanse president, Giovanni Gronchi. Maria Callas, toen wereldwijd bekend, heeft de opera al eerder gezongen. Haar voorstellingen lijken bijna moeiteloos, zo goed beheerst, ook al wordt deze opera als een van de meest gecompliceerde ooit beschouwd. Maar die avond zou niet alles van een leiden dakje lopen.  
 
Als ze op het podium stapt en haar eerste noten zingt, gaat haar stem verloren. De zangeres loopt snel van het podium, beschaamd door haar duidelijk verstoorde optreden.  
 
Een gehavende stem
 
Deze trieste gebeurtenis staat helaas niet op zichzelf. Terwijl ze het hoogtepunt van haar carrière bereikt, vertoont Maria Callas tekenen van vocale zwakte. Deskundigen die haar casus hebben bestudeerd, wijzen op verschillende oorzaken voor deze achteruitgang. Ten eerste lijkt het erop dat ze haar stem heeft geforceerd door rollen te accepteren die niet voor haar geschikt waren. Die avond, in de opera van Rome, kreeg ze door misbruik van haar kostbare orgel een luchtpijpontsteking.
 
Een andere verklaring zou kunnen komen van haar snelle gewichtsverlies. Hoewel ze eerst meer dan 90 kilo woog, wilde de beroemde zangeres in minder dan twee jaar tijd 30 kilo verliezen om de slanke taille van actrice Audrey Hepburn te imiteren. Een gezondheidsrisico dat haar longcapaciteit en spieren deed verliezen die nodig zijn om de zangkunst te oefenen.
 
Nog geen 10 jaar na het concert, in 1965, verliet de zangeres met de bijnaam ‘La Callas’ het podium. "Wie ben ik zonder mijn stem? Niemand”, vertelde ze voordat ze zich voor de rest van haar leven terugtrok uit de schijnwerpers.