Een terugblik op enkele iconische programma’s op World Television Day

Wim Opbrouck, Tom Van Dyck, Sien Eggers, Tom Van Dyck, Frank Focketyn, An Miller… De kans is groot dat je die acteurs nog altijd associeert met het sketchprogramma ‘In de gloria’. Het betekende niet alleen de grote doorbraak van enkele acteurs die op de dag van vandaag nog steeds gevestigde waarden zijn in het Vlaamse televisielandschap, maar ook de definitieve lancering van Jan Eelen als de komische tv-maker bij uitstek. Reeksen als ‘Het Eiland’ en ‘De Ronde’ bevestigden zijn talent alleen maar.
 
Iedereen kan wel een scène uit het programma citeren, zoals die van Gerrit Callewaert uit Bavikhove, “den draad” of Vermaelens Projects. ‘In de gloria’ blijft niet alleen in de herinneringen van de Vlaamse kijker, maar ook online verder leven. Een van de sketches, waarin Tom Van Dyck in de rol van talkshowpresentator Erik Hartman zijn lach niet kan inhouden, circuleert internationaal op Youtube en zelfs in Amerikaanse talkshows alsof het een echt talkshowfragment betreft. Het bevestigt nog maar eens het acteertalent van de roemrijke cast.

Series als ‘Vermist’ en ‘Professor T.’ die intussen in het buitenland uitgezonden worden en remakes krijgen, bewijzen dat ons land weet hoe een goede politieserie gemaakt wordt. Die successen vinden misschien wel hun oorsprong in 1999, toen de eerste aflevering van ‘Flikken’ op de buis kwam. Het feuilleton dat de (fictieve) Gentse politiediensten volgde tijdens hun dagelijkse onderzoeken en patrouilles, gooide tien seizoenen lang hoge ogen. ‘Flikken’ was zeker niet de eerste Vlaamse politieserie, maar wel de eerste die zo lang zo veel kijkers in de ban hield.
 
Sinds 2007 zendt de Nederlandse zender TROS een eigen versie van het programma uit, maar ‘Flikken Maastricht’ is beslist niet hetzelfde als ‘Flikken’. De serie draait namelijk rond enkele hoofdpersonages, in plaats van rond het hele team, en de makers vonden het nodig om een pak meer actie in de reeks te injecteren. Fans van ‘Flikken’ weten echter dat het pure, meer realistische origineel superieur is.

Wie ‘F.C. De Kampioenen’ niet kent, leeft klaarblijkelijk sinds de jaren 90 onder een rots. Sommige kritische kijkers halen hun neus op voor de vele heruitzendingen van het programma over het typisch Vlaamse cafévoetbalploegje dat maar niet kan winnen en de films die de personages nog steeds in leven houden, maar het valt niet te ontkennen dat de Kampioenen een immens populair monument zijn in het Vlaamse televisielandschap.
 
Het misverstand van de week, de steeds terugkerende slagzinnen, de personages die altijd maar weer in hun oude rollenpatroon vervallen zonder ooit echt te evolueren… Het is als comfort food, maar dan op de televisie. Na een half uur weten we allemaal dat de garagist/restauranthouder/voddenmarchant lik op stuk zal krijgen en dat een “dagschotel” in het café van Pascale de vriendschappen weer zal bezegelen. Het hoeft niet altijd diepzinnige kunst te zijn.

Vlaanderen houdt van quizprogramma’s. Getuige daarvan zijn het langdurige succes van pakweg ‘Blokken’ en ‘Rad van Fortuin’. De koning van de Vlaamse quizprogramma’s is nu al jaren ‘De Slimste Mens Ter Wereld’. Het achttiende seizoen van het succesvolle programma wordt nu beslecht en wordt zoals gewoonlijk met argusogen gevolgd door kijkend Vlaanderen en de media.
 
Het unieke format van de quiz zorgt ervoor dat kandidaten niet zomaar weetjes moeten kunnen citeren, maar wel verhalen uit hun parate kennis moeten opdiepen, associatief moeten denken en het spel tactisch moeten spelen. Geen wonder dat de titel van “Slimste mens ter wereld” felbegeerd is.

Een van de meest iconische Amerikaanse sitcoms had ook in ons land een grote impact. Er waren periodes waarin het op elk moment van de dag mogelijk was om een aflevering van ‘Friends’ mee te pikken, en dat zonder de moderne streamingdiensten. Te zeggen dat de serie over vrienden in de appartementen in New York legendarisch is geworden, is een understatement.
 
De serie werd zo ongezien populair dat die een culturele impact had op de manier waarop Amerikanen spraken, hoe ze zich kleedden, hoe ze hun haar knipten en hoe ze vrouwen versierden. In Europa vormden de personages vooral een beeld van het dagelijkse leven van jonge mensen in Manhattan, hoewel dat niet altijd even feitelijk accuraat te noemen was. De tien seizoenen lanceerden niet alleen de carrières van acteurs als Jennifer Aniston de stratosfeer in, ze stelden ook gevestigde waarden voor aan een jong publiek, zoals Elliott Gould en Tom Selleck. En nadat fans jarenlang om een reünie smeekten, zit die er binnenkort aan te komen!