Deze vijf films volgden de waargebeurde feiten tot in de puntjes

‘127 Hours’ is het claustrofobische verhaal van avonturier Aaron Ralston, die tijdens een bergwandeling in een natuurpark in het Amerikaanse Utah in de problemen raakt. Terwijl hij in een kloof aan het klimmen is, valt hij. Hij raakt een rotsblok, die verschuift waardoor zijn hand tussen de rotswand en de steen geklemd raakt. Wat volgt is een wanhopige strijd om te overleven.
 
Spoilers: Ralston overleefde de beproeving en pende alles neer in een boek. De filmmakers baseerden zich niet alleen op dat boek, maar vroegen ook input van Ralston zelf. Die wilde de feiten vooral zo juist mogelijk weergeven, zelfs als hij er zelf niet zo positief in afgeschilderd wordt. Zo benadrukt de film dat het niet slim was van de klimmer om alleen te vertrekken zonder aan iemand te laten weten waar hij heen ging. “De film zit erg dicht bij de feiten, dit is zo dicht bij een documentaire als je met een dramafilm kan geraken”, zei Ralston. Voeg daar de wilde camerabewegingen van regisseur Danny Boyle en een topprestatie van acteur James Franco bij, en je hebt alles dat je nodig hebt om helemaal te voelen wat de klimmer meemaakte.

David Fincher staat bekend om zijn heel precieze manier van filmen en toen hij het verhaal verfilmde van Robert Graysmith, een cartoonist die geobsedeerd raakte door de onopgeloste zaak van de Zodiac killer, ging hij nog verder dan gewoonlijk. Het San Francisco van rond 1970 werd digitaal en met sets tot in de puntjes nagebouwd en het scenario is gebaseerd op de memoires van Graysmith zelf.
 
Maar daar hield Fincher nog niet op. De filmer nam enkele artiestieke vrijheden voor het verhaal van de journalisten, maar de gerechtelijke details zijn met een ongeziene accuraatheid weergegeven. Hij doorspitte de politiedossiers van de onopgeloste moorden om de plaatsen delict tot in het kleinste detail correct weer te geven. Slachtoffers kregen de juiste kleren en wagens, huizen en zelfs elke druppel bloed is in de film op de juiste plaats terug te vinden. Leg de film naast de verklaringen van slachtoffers die een aanval overleefden, en het wordt meteen duidelijk hoe grondig Fincher te werk ging.

In hun recensie over ‘Selma’ gaf de krant The Guardian de film een “A” voor historische accuraatheid. In de film probeert Martin Luther King Jr. het stemrecht voor zwarte Amerikanen af te dwingen. Hij gaat in gesprek met president Lyndon B. Johnson, maar die wil niet te snel handelen om het vertrouwen van de zuidelijke staten niet te verliezen. Dus organiseert King in 1965 een mars van Selma naar Montgomery in de staat Alabama, waar zwarten het niet alleen van de lokale bevolging, maar ook van de politie hard te verduren krijgen.
 
De film volgt de historische gebeurtenissen en de vele personages nauwgezet op, en dat gaat soms zelfs ten koste van de entertainmentfactor van de prent. Critici wijzen alleen naar de scène waarin King met de president Johnson praat omdat die volgens getuigen veel minder heethoofdig verliep dan in de film. Maar de woorden die ze uitspreken, die zijn dan weer wel helemaal juist.

Films over de Tweede Wereldoorlog vertellen vaak de beklijvende en heroïsche verhalen van de talloze soldaten die hun leven gaven voor de vrije wereld. Die films zijn gewoonlijk wel gebaseerd op waargebeurde feiten, zoals de landing in Normandië, maar een historische juistheid is vaak ver te zoeken. Gealliëerde soldaten zijn helden en Hitler is de duivel. ‘Der Untergang’ toont een heel ander perspectief, door de laatste dagen van Adolf Hitler weer te geven en de monsterlijke man welaan een waaier aan emoties te geven.
 
Wat er zich die twaalf dagen echt afspeelde in Hitlers bunker, weten alleen de overlevenden. De schrijver Joachim Fest bundelde memoires en verklaringen van getuigen en stelde vast dat ze elkaar soms tegenspraken. Toch wordt zijn boek ‘Inside Hitler’s Bunker’ gezien als een van de meest volledige en correcte weergaves van de echte gebeurtenissen. En de film volgt dat boek alsof het de bijbel was.

De film ‘Spotlight’ gaat over het team van onderzoeksjournalisten bij de Boston Globe dat honderden zaken van kindermisbruik door priesters en de pogingen van de Kerk om die in de doofpot te stoppen, blootlegde. Het onderwerp is op z’n minst gevoelig te noemen, dus namen de filmmakers alle nodige stappen om de gebeurtenissen correct weer te geven.
 
Ook de journalisten die in de film geportretteerd worden, waren aanvankelijk nerveus toen ze benaderd werden door de filmmakers. Maar toen ze de scenario’s lazen, werden ze gerustgesteld. “De journalisten lezen elke versie die we hun richting uit sturen”, zei regisseur en co-auteur Tom McCarthy. Het resultaat mag er zijn. “Het scenario volgt wat echt gebeurd is, met zeer weinig aanpassingen. Ik heb dus het gevoel dat ze een levensecht, historisch waarachtig en authentiek verhaal hebben gemaakt, en daar ben ik dankbaar voor”, liet journaliste Sacha Pfeiffer optekenen.
 
‘Spotlight’ is vanavond om 21u20 te zien op Canvas.