Halloweek: vijf originele soundtracks die je doen huiveren

Bernard Herrmann schreef deze muziek uit de film die intussen een cult-horrorfilm werd. Na acht films die ze samen maakten, kiest Alfred Hitchcock voor zijn favoriete componist. Bernard Hermann ontwikkelt het partituur met nuances van strijkers. Scherpe en schokkerige snaren om de moord te illustreren worden afgewisseld met losse en bewegende snaren om de vlucht te illustreren.

De hoge snaren zijn het meest memorabel tijdens de beroemde douchescène. De componist wist de regisseur te overtuigen om op deze scene muziek te zetten die oorspronkelijk anders was gepland. Om meer angstaanjagende te maken, lijkt de soundtrack op de geluidseffecten en begeleidt het de geluiden van de messen door ze te omringen met violen en cello's. Dit is de eerste keer dat een soundtrack alleen uit snaarinstrumenten bestaat zonder tussenkomst van het dramatisch-klinkende koper. Sindsdien weet je dat het ergste nog moet komen, zodra je deze schrille geluiden hoort...

Wie heeft er nog nooit het ritme van de Steven Spielberg-film geneuried om te lachen of iemand bang te maken? Tegenwoordig is het onmogelijk om de muziek van "Teeth of the Sea", gecomponeerd door John Williams, niet te kennen. Het stijgt in crescendo wanneer de haai arriveert. De soundtrack van de film is een van de meest angstaanjagende in de filmgeschiedenis. Een werk dat hem een van zijn vijf Oscars voor Beste Soundtrack opleverde, naast zijn prijzen voor Star Wars, E.T. en Schindler's List.

Net als het scenario van Spielberg is de muziek van Williams beangstigend in zijn eenvoud. Tijdens de film kan de toeschouwer de haai voor een groot deel niet zien, maar de muziek beangstigt ons. Muziek vult de leegte van de onzichtbare vijand. De "Main Title" is gebaseerd op een herhaling van lage noten die een toenemende spanning creëren. Sommigen horen in de muziek de hartslag van het monster, die deels ook de menselijke ademhaling moet voorstellen.

De muziek voor deze film blijft een van de bekendste in de geschiedenis van de horrorfilms. Het werd gecomponeerd door regisseur John Carpenter zelf en was een inspiratie voor toekomstige generaties films van dit genre. Zijn succes? Het repetitieve en beklijvende pianothema van de moordenaar, begeleid door zachte synthesizers. John Carpenter vertelt in een interview over het ontstaan van zijn iconische track. "De muziek voor de film Halloween begon zo ... Toen ik 13 was, leerde mijn vader me bongo spelen (percussie uit Cuba). Hij leerde me 4 of 5 beats. En dat zorgde voor de muziek van Halloween.”

Een bekende film met nog gekendere muziek, want het is DE bekendste filmmuziek ter wereld, en ook de meest angstaanjagende. De huidige soundtrack zoals we die kennen is gemaakt van bestaande muziek, voornamelijk van het werk van de Poolse componist Krzysztof Penderecki en Mike Oldfield's track "Tubular Bells".

Maar dit memorabel stuk uit William Friedkin's "The Exorcist" bleek bijna heel anders te zijn. Componist Lalo Schifrin, aan wie we het thema van "Mission: Impossible" te danken hebben, had de soundtrack van de film moeten schrijven. Er gaan geruchten rond dat zijn muziek te eng was en een te negatieve impact op het publiek zou hebben gehad.

Charlie Clouser's angstaanjagende slaapliedje blijft resoneren in onze herinneringen. De film bevat een buikspreker die door zijn poppen blijft leven. Zowel de muziek als het script doen denken aan Chucky, de pop die bezeten is door een seriemoordenaar. Sommige horrorfilms hebben ons in onze donkerste herinneringen getekend door kinderattributen zoals poppen, clowns te gebruiken, maar ook door slaapliedjes die tot horrormuziek zijn omgevormd.