De vele gezichten van Robert Pattinson

Pattinson moest het hebben van kleine rollen in films die niet eens de cinemazalen haalden tot hij als de beloftevolle tovenaar Cedric Diggory gecast werd in ‘Harry Potter en de Vuurbeker’. Dat personage was geen lang leven beschoren, maar de acteur verscheen snel weer in de spotlights met de verfilming van ‘Twilight’ en de vier vervolgen. De film over een tienermeisje dat een bovennatuurlijke wereld leert kennen was instant een klepper van formaat en de carrières van zowel Pattinson als zijn tegenspeelster Kristen Stewart waren definitief gelanceerd.
 
Het is echter een publiek geheim dat Pattinson zich niet goed voelde in de rol. Rond de releasedatum van de laatste film in de saga liet hij in interviews ongegeneerd vallen dat hij niet in een hoekje geduwd wilde worden, ondanks dat het hem enorm veel geld opbracht. Met rollen in ‘Water for Elephants’ en David Cronenbergs ‘Cosmopolis’ probeerde hij tussen Twilightfilms door al om dat juk af te schudden.

Na ‘Twilight’ bleef het voor Pattinson even bij mindere kaskrakers, waar hij als acteur wel beter zijn ei kwijt kon. In ‘The Rover’ speelde hij een simpele, vuile en criminele redneck, in ‘Maps to the Stars’ is hij een aspirant-acteur die bij gebrek aan succes met een limousine rondrijdt voor een rijke familie. Als de fans die hem alleen van ‘Twilight’ kenden nog niet doorhadden dat hij een compleet andere weg was ingeslagen, dan hadden ze dat zeker door na het zien van ‘Good Time’.
 
Daarin speelt Pattinson de broer van een gearresteerde crimineel. We volgen hem op een claustrofobische en hectische odyssee door de criminele onderwereld van New York terwijl hij zijn broer vrij probeert te krijgen. De film van de broertjes Safdie, die daarna het uitstekende ‘Uncut Gems’ maakten, geeft Pattinson alle kansen om te schitteren. Op het filmfestival van Cannes sleepte de prent een nominatie in de wacht voor de Palme d’Or, een keurmerk dat tekenend is voor de nieuwe identiteit van de acteur die nu ernstig genomen wil worden.

En Pattinson zette zijn veroveringstocht door het filmlandschap onverstoord verder. ‘Good Time’ werd overal gelauwerd, maar werd niet bepaald alomtegenwoordig. ‘The Lighthouse’ daarentegen, nochtans ook een indieprent met heel wat hoeken af, prijkte bovenaan zowat elk lijstje van beste films van 2019. Willem Dafoe en Robert Pattinson spelen in de zwart-witfilm van Robert Eggers twee bewoners van een vuurtoren die enkel elkaar als gezelschap hebben terwijl ze hun verstand compleet verliezen.
 
De film staat of valt met het acteerwerk, en in dit geval staat de film als… tja… een vuurtoren. In Cannes sleepte ‘The Lighthouse’ de prestigieuze FIPRESCI-prijs van de Franse filmpers in de wacht. Het is officieel: Robert Pattinson heeft met deze krachttoer definitief het juk van tieneridool afgeworpen.

Het coronavirus hield dit jaar de meeste films uit de cinemazalen, maar grootmeester Christopher Nolan wilde de prent waar hij al tien jaar op broedde absoluut niet op een streamingplatform uitbrengen. Hij wachtte tot de zalen her en der begonnen te openen om met ‘Tenet’ de eerste grote blockbuster te hebben die na de lockdown in de zalen gespeeld werd. En natuurlijk was in de grootste blockbuster ook een rol weggelegd voor Robert Pattinson.
 
Voor Tenet kruipt hij weer strak in het pak. Hij speelt de “handler” van de CIA-agent die door de tijd te manipuleren een derde wereldoorlog moet voorkomen. Als actieheld met een revolver, zo zagen we Pattinson nog niet veel. De toekomst heeft overigens nog heel wat in petto voor Pattinson, want nu hij als gevierd acteur naar de grootste blockbusters is teruggekeerd, mag hij binnenkort ook schitteren als een jonge Batman in een langverwachte film die zijn status als wereldster nogmaals zal bevestigen.
 
Tot dan kan je het acteerwerk van Pattinson ook bewonderen in de nieuwe Netflixfilm ‘The Devil All the Time’, waarin hij tegenover Tom Holland (‘Spider-Man: Homecoming’) staat in de gedaante van een priester met sinistere doeleinden.