Iron Man versus Batman, gelijkaardige werelden, maar een wereld van verschil

Vooraleer we alle Avengers in dezelfde film zagen, kregen ze elk hun eigen film met een eigen verhaal te vertellen. De Hulk was de eerste superheld van het cinematografische universum die een eigen film kreeg. Dat kostte in de jaren 2000 twee pogingen. Daarna volgde Iron Man, die de rol van leider van de Avengers op zich nam. Het zijn ongetwijfeld die films, met Robert Downey Jr. in de hoofdrol, die de enorme succesperiode voor superheldenfilms inluidden. Mede dankzij een gezonde dosis humor wist de hoofdrolspeler een bijzondere toon te creëren die in alle volgende Marvelfilms bleef hangen. De Marvelfilms waren stuk voor stuk kassuccessen, ook vergeleken met hun tegenhangers van DC.
 
DC’s ‘Justice League’ is een heel ander verhaal. Hoewel de superhelden van die reeks meer naambekendheid genieten, zoals Superman en Batman, scoren de films lang niet zo goed als die van Marvel. De ‘Justice League’-film haalde aan de kassa 657 miljoen binnen. Geen klein bedrag, maar een magere kluif vergeleken met de 1,5 miljard van ‘The Avengers’. Wat liep er dan mis? De film liet wat te lang op zich wachten en introduceerde de personages niet zo goed als de tegenhanger. Bovendien wordt de continuïteit van de films niet gerespecteerd, in tegenstelling tot de samenhangende strategie die Marvel jaren op voorhand uittekent. Denk maar aan het aantal Jokers die de revue passeerden in de laatste jaren. Heath Ledger nam de rol op in de Nolan-trilogie, Jared Leto in ‘Suicide Squad’ en Joaquin Phoenix in de spin-off over de oorsprong van Batmans aartsvijand. De DC-projecten hangen niet samen en dat zie je ook wanneer de personages samenkomen in ‘Justice League’.

Al deze superhelden maken deel uit van de stripwereld, maar onderling kennen ze toch heel wat verschillen. Uitgevers Marvel en DC vechten het al meer dan 70 jaar tegen elkaar uit, sinds ze op enkele jaren van elkaar op het strijdtoneel verschenen.
 
Ze onderscheiden zich door de manier waarop ze de personages behandelen. Elke superheld heeft een eigen identiteit en heeft dan ook een andere aanpak nodig. De meeste van de Marvelpersonages zagen het levenslicht in de jaren 60. Ze werden afgebeeld als mensen met alledaagse problemen. Daardoor kon de lezer zich makkelijk met hen identificeren. Denk maar aan de X-Men die regelmatig geconfronteerd worden met racisme. Het zijn superhelden voor iedereen. In tegenstelling tot de DC-superhelden, die als supermensen en goden worden afgebeeld. Superman is onoverwinnelijk, Aquaman is de heerser van alle zeeën, Wonder Woman is een afstammeling van een oppergod, enzoverder. De personages worden duisterder en met een meer volwassen toon behandeld, maar het is als lezer, of kijker, moeilijker om je aan hen te spiegelen.
 
Toch groeiden de DC-personages uit tot de meest bekende ter wereld. Superman en Batman kregen namelijk meteen de meeste film- en televisieadaptaties, denk maar aan de legendarische Superman-cartoons uit de jaren 40. Ze dienden als inspiratie voor alle superhelden die erna nog uitgevonden werden. Maar nu lijken ze in populariteit voorbijgestoken te zijn.
 
Mogelijk lag het allemaal aan de gevoeligheid en de aanpak. Marvel spreekt als eigendom van Disney een jong volk aan, terwijl DC met donkerdere thema’s mikt op een ouder publiek. Wat je als kijker liever ziet, hang helemaal van jou af. Laten we het dus vooral een kwestie van smaak noemen.