Belgen in de internationale filmwereld - Benoit Poelvoorde

Tarantino is fan

Voor Poelvoorde (Namen, 1964) begon het allemaal met “C’est arrivé près de chez vous”, een controversiële mockumentary uit 1992 die inmiddels tot cultfilm is uitgegroeid. Poelvoorde draaide deze gitzwarte satire samen met Rémy Belvaux en André Bonzel, twee pas afgestudeerde filmmakers die ook vrienden van hem zijn. Zelf is hij imposant in de hoofdrol van Ben, een seriemoordenaar die enkele filmmakers de toelating geeft om hem met een cameraploeg te volgen. Vanaf de eerste vertoning in Cannes was de film, met zijn subversieve véritéstijl, een sensatie. Zelfs Quentin Tarantino, die er toen aanwezing was met “Reservoir Dogs”, is een fan. Hij stopt zijn enthousiasme voor de film niet onder stoelen of banken en wordt op de Croisette gezien terwijl hij een affiche van "C’est arrivé près de chez vous" van een boom lospeutert en er tevreden mee wegwandelt. 

Populaire film-Belg
 
“Mensen zijn bang voor schoonheid”, zegt Poelvoorde. “Daar heb ik met mijn bakkes geen last van. Bon, je ziet me zo vaak dat je mijn lelijkheid gewoon wordt. Als je me voor het eerst zou zien, je zou nogal schrikken.” Schrikken doe je ook van het onvoorstelbaar aantal filmrollen - een zeventigtal - dat Poelvoorde sinds zijn doorbraakfilm inmiddels al heeft vertolkt. Vooral in Frankrijk behoort hij tot de populairste film-Belgen. En geef toe: je zal niet snel depressief worden als je bekkentrekker Poelvoorde hilarisch bezig ziet in een komedie. Dat de faam van Poelvoorde bij onze zuiderburen zo snel steeg heeft ook te maken met zijn gesmaakte mediaoptredens, zoals in de fameuze "Carnets de Monsieur Manatane" voor Canal+ en zijn présence uiteraard in grote publieksfilms als “Le vélo de Ghislain Lambert” (waarin hij goed op dreef is als een wielerknecht die denkt dat hij een Eddy Merckx kan worden), “Rien à déclarer” of “Astérix aux Jeux Olympiques”. 

‘Dieu’ Poelvoorde
 
Stop Poelvoorde niet te snel in het clownvakje. Of hij nu een kleine loser speelt die de lijkkist van Charlie Chaplin gaat stelen in “Rançon de la gloire”, een vader van twee zonen, zoals in “Deux fils”of een sosie van de Franse charmezanger Claude François in “Podium”, de acteur krijgt evenveel complimenten voor zijn gevoelige vertolkingen. En Poelvoorde mag dan God in Frankrijk zijn, hij blijft openstaan voor projecten van Belgische cineasten. In “Le tout nouveau testament” van Jaco Van Dormael speelt hij zelfs God, een in badjas rondsloffende klootzak en asociaal die zich in zijn appartement in Brussel bezighoudt met het tikken van universele wetten op zijn computer. Ook films van zijn kompaan Fabrice du Weisz, zoals “Adoration” en “Inexorable” (in productie), zal hij niet snel afslaan.

Trieste clown
 
Poelvoorde, hij droomde er vroeger van om striptekenaar te worden, verdeelt tegenwoordig zijn tijd tussen Belgïe, Frankrijk en Senegal, waar hij een vakantiehuis heeft gekocht. Als het coronavirus geen stokken in de wielen blijft steken, dan zou er binnenkort "Effacer l’historique" moeten aankomen, een Franse komedie over sociale media. Staan nog op het programma: “Do You Do You Saint-Tropez” (met Gérard Depardieu) en “Comment je suis devenu super-héros”. In interviews zegt hij dat hij zelf het meest gehecht is aan de figuur van de trieste clown – Poelvoerde heeft met een depressie geworsteld en alcoholproblemen gehad. “Ik weet dat mijn zogenaamde serieuze films het minder hebben gedaan aan de kassa in de bioscoop”, zegt Poelvoorde. “Ik creëer nu eenmaal een grappig effect. Wat ik ook doe, ongeacht het scenario of de regisseur, iedereen zegt altijd: ‘Hij is grappig die kerel, maar hij is ontroerend."