Ook toen waren ze geen engeltjes! De grootste schandalen van het oude Hollywood

Wanneer we terugblikken op de gloriedagen van Hollywood, lijkt het wel alsof de acteurs toen nog echte 'gentlemen' waren en de actrices uitblonken in deugdzaamheid. Maar dat lijkt alleen maar zo. Achter de schermen ging het er vaak nog buitenissiger aan toe dan nu. Ook toen waren de sterren van het witte doek allesbehalve engeltjes. Smul mee van de grootste schandalen van het oude Hollywood!

Clark Gable was een notoir rokkenjager : hij trouwde maar liefst vijf keer en had daarnaast nog tal van buitenechtelijke relaties en affaires. In 1934 speelde hij de hoofdrol in 'Call of the Wild', met als tegenspeelster de veel jongere opkomende actrice Loretta Young. Toch werd de preutse en katholieke Loretta ongetrouwd zwanger van Clark Gable. Dat kon natuurlijk niet in de tijd dat veel sterren nog 'morality clauses' in hun contracten hadden staan. Er werd een plan bekokstoofd: om haar zwangerschap te verdoezeken ging Loretta Young op 'vakantie' naar Europa en adopteerde ze anderhalf jaar later een jong meisje met wel erg herkenbare oren. Pas in 1966 vertelde ze haar dochter Judy wie haar echte vader was. Maar het was pas op 85-jarige leeftijd dat Loretta Young onthulde hoe de vork echt aan de steel zat : ze was namelijk het slachtoffer van een date-rape.

Loretta Young was zeker niet de enige actrice die ongewenst zwanger raakte. Aan Howard Strickling, directeur publiciteit bij MGM, om de 'problemen' op te lossen. Die verwees de actrices op zijn beurt door naar zijn vriend Dr. Killkare voor een abortus. Al mocht dat natuurlijk niet officieel geweten zijn. De lijst van jonge actrices die in de jaren '30 een 'blindedarmoperatie' ondergingen (dat was het codewoord voor een abortus) was indrukwekkend. Onder hen o.a. Jean Harlow, Joan Crawford (ook al zwanger va Clark Gable), Bette Davis, Lana Turner en Judy Garland. Over Tallulah Bankhead (foto) schreef haar biografe : "ze onderging abortussen zoals andere vrouwen een permanent laten zetten".

Mediamagnaat William Hearst gold in de jaren '20 als een van de machtigste mannen van L.A. In 1924 organiseerde hij een feestje op zijn jacht, waarop ook Charlie Chaplin en producer Thomas Ince uitgenodigd waren. Het was een publiek geheim dat Chaplin een affaire had met Hearsts echtgenote, actrice Marion Davies. In een vlaag van jaloezie zou Hearst een geweer bovengehaald hebben om Chaplin neer te schieten. Maar Hearst miste en Thomas Ince kreeg de volle laag. Ince overleefde het schot niet. Officieel stierf hij aan een hartinfarct nadat hij onwel was geworden. De weduwe van Ince kreeg een trustfonds toegewezen en een andere getuige kreeg een arbeidscontract voor het leven. En de werkelijke toedracht van de feiten? Die werden verdoezeld want Ince werd in zeven haasten gecremeerd.

In 1949 zorgde de Zweedse actrice Ingrid Bergman voor een schandaal door haar toenmalige echtgenoot te verlaten voor de getrouwde regisseur Roberto Rossellini. Het katholieke Italië sprak schande van de relatie die al meteen tot een zwangerschap leidde. Ook Hollywood had plots last van moreel besef en Bergman kwam er niet meer aan de bak. Zelfs de Amerikaanse Senaat bemoeide zich ermee. Een senator noemde Bergman "een afgrijselijk exemplaar van de vrouwelijke sekse en een machtige invloed van het kwaad". Ze werd in Amerika tot persona non grata verklaard en week uit naar Italië, waar ze trouwde met Rossellini en verschillende films met hem maakte. Ze kregen drie kinderen, maar in 1956 liep het huwelijk op de klippen en keerde Bergman terug naar Hollywood. Het zwarte schaap werd er met open armen ontvangen en won nog in datzelfde jaar haar tweede Oscar. "Ik ben van heilige naar hoer gegaan en weer terug naar heilige, allemaal in één mensenleven", merkte ze aan het einde van haar leven ironisch op over haar turbulente levensloop.

Op Labor Day (5 september) 1921 organiseerde de immens populaire komische acteur Roscoe 'Fatty' Arbuckle een feestje in het Westin St Francis Hotel in San Francisco. En de drank vloeide rijkelijk, alhoewel de drooglegging pas het jaar voordien ingevoerd werd in de VS. Onder de aanwezigen heel wat filmsterren, waaronder de 30-jarige actrice Virginia Rappe. Gasten verklaarden dat ze een ijselijke gil hoorden komen uit kamer 1219 en renden erheen. Rappe lag op bed (met haar kleren aan) en kronkelde van de pijn, Arbuckle zat naast haar. Rappe zei : "He did this to me". Niemand besteedde er op dat moment enige aandacht aan, maar het ging steeds slechter met Rappe en ze diende naar het ziekenhuis te worden overgebracht. Vier dagen later overleed Rappe. Ze bleek gestorven te zijn aan buikvliesontsteking die werd veroorzaakt door een gescheurde blaas. Ze had al jarenlang last van chronische blaasontstekingen en die werden erger als ze te veel alcohol dronk. Een gescheurde blaas was in die periode trouwens een bekende complicatie bij een illegale abortus

Drie dagen na de feiten vertelde Rappe's vriendin Bambina Delmont aan een arts dat Fatty Arbuckle Rappe had verkracht. De arts onderzocht Rappe, maar vond geen bewijs. Delmont stapte naar de politie en Arbuckle werd aangeklaagd voor moord. Volgens de politie was de blaas van Rappe gescheurd doordat Arbuckle 120 kilo woog en hij haar had proberen te verkrachten met een stuk ijs. Voor de Hollywoodbonzen was het een nachtmerrie. Arbuckle was de grote ster. Hij had Buster Keaton ontdekt, Charlie Chaplin groot gemaakt en was getrouwd met publiekslieveling Minta Durfee (die overigens 1,52 was en bijzonder frêle, maar daar hoorde je de media niet over).

Tijdens de daaropvolgende rechtszaak durfde het OM Bambina Delmont niet te laten getuigen: ze verdiende al jaren een centje bij met het afpersen van mensen en was daar in het verleden ook voor veroordeeld. Arbuckle stond ook helemaal niet bekend als gewelddadig of als extreem feestbeest en de verdediging wist aan te tonen dat het OM getuigen had geïntimideerd om verklaringen aan te passen in het nadeel van Arbuckle. Twee keer kon een jury het niet eens worden, maar de derde jury sprak hem unaniem vrij van moord en verkrachting en veroordeelde hem alleen voor het drinken van illegale alcohol. De jury schreef zelfs een verklaring waarin ze aangaven dat Arbuckle onrecht was aangedaan. Maar voor het grote publiek bleef hij schuldig. Zijn carrière was gekraakt, met 'dank' aan de populaire pers die smulde van het verhaal.

Errol Flynn, de stoere Hollywoodster en beruchte rokkenjager, had al zijn hele leven lang een broertje dood aan conventies en fatsoen. Maar in zijn laatste levensjaren maakt hij het wel erg bont. Met meer vodka dan bloed in zijn aderen en absoluut niet bereid zijn eigen verval onder ogen te zien, begon hij op zijn 48ste een schokkende romance met de ambitieuze 15-jarige actrice Beverly Aadland. Om hun affaire verborgen te houden, reisden ze de wereld rond en dat onder het toeziend en goedkeurend oog van Florence, Beverly's op roem beluste moeder. Opmerkelijk is trouwens dat Errol Flynn zichzelf oorspronkelijk als hoofdvertolker van 'Lolita' bij Stanley Kubrick had aangeboden, op voorwaarde dat zijn  vriendinnetje Beverly Aadland de rol van Lolita zou mogen spelen. Maar dat vond zelfs Kubrick toch iets te verregaand. Hij draaide de film uiteindelijk in in 1962 (drie jaar na Flynns dood) met James Mason en Sue Lyon in de hoofdrollen. Over de onheuglijke affaire tussen Flynn en Aadland werd trouwens ook een film gemaakt : 'The Last of Robin Hood' (2013), met Kevin Kline en Dakota Fanning in de hoofdrollen.

De moeder van Natalie Wood was een heks die haar dochter allerlei angsten aanpraatte en haar geen seconde met rust liet. Natalie Wood - in 1938 geboren als Natalia Zakharenko - speelde haar eerste filmrolletje op vijfjarige leeftijd. Drijvende kracht achter haar carrière was, zoals zo vaak bij kindsterretjes, haar moeder. Maria Gurdin, in 1930 uit Rusland geëmigreerd, was een theatrale, aandachtszieke en dominante vrouw. Haar middelste dochter moest en zou beroemd worden - een waarzegster had het haar voorspeld. Natalie werd in haar jonge jaren gedrild en misbruikt door haar moeder, die veel meer dan haar dochter genoot van de roem en alle aandacht. Ook als volwassen vrouw bleef Natalie tegen wil en dank aan haar moeder vastgeklonken. Natalie's moeder en de filmstudio bepaalden zelfs haar liefdesleven. Natalie was amper 15 jaar oud toen haar moeder haar tegen wil en dank koppelde aan de toen 38-jarige Frank Sinatra. Op haar 17de gebeurde hetzelfde met de 43-jarige regisseur Nicholas Ray. In ruil castte Ray haar in 'Rebel Without A Cause'. Uiteindelijk verdronk Natalie Wood in 1981 tijdens een boottocht op het jacht van haar echtgenoot, acteur Robert Wagner. Ze was toen 43.

Eind 2012 werd het onderzoek naar haar dood heropend nadat zich getuigen hadden gemeld met "nieuwe informatie". In januari 2013, meer dan 30 jaar na de mysterieuze verdrinkingsdood van Natalie Wood, werd een nieuw autopsierapport vrijgegeven. Daarin werd de doodsoorzaak van de actrice uit de musicalfilm 'West Side Story' gewijzigd van ongeval in 'onbepaald'. Volgens het autopsierapport vertoonde het lichaam van Wood kneuzingen "die nieuw leken en die ze kan hebben opgelopen voor ze in het water viel". De arts die de autopsie leidde noteerde dat hij "niet kan uitsluiten dat de verwondingen niet van accidentele aard zijn". De wijze waarop de actrice om het leven kwam, werd daarom aangevuld tot "verdrinking en andere onbepaalde factoren".

Judy Garland werd ontdekt door MGM mede-oprichter Louis B. Mayer toen ze pas 13 was. Mayer hoorde haar zingen in het vaudeville-theater en was zo ingenomen met haar stem dat hij niet eens de moeite nam om na te gaan of ze wel kon acteren. Het kon hem ook niet schelen hoe ze eruit zag, het enige wat hem interesseerde was haar prachtige stem. Ironsich genoeg werd ze op haar 14de, toen ze haar eerste filmrol te pakken kreeg, meteen op dieet gezet. De studiobonzen vonden haar 'een vet varken met vlechtjes' en het ging zelfs zo ver dat ze haar eten voorschotelden en het meteen weer wegnamen nog voor ze een hap kon nemen. Voor de film 'The Wizard of Oz' (1939) moest ze zich ook al aan een uiterst streng dieet houden.

Toen ze zich op 18-jarige leeftijd verloofde met haar eerste echtgenoot, mat ze bijna 1.50 m en woog ze een 'gezonde' 49 kg. Om op gewicht te blijven zette de studio haar op een dieet van kippensoep, zwarte koffie en 80 sigaretten per dag. Bovendien moest ze om de vier uur eetlustremmers nemen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze een eetstoornis ontwikkelde en aan de pillen en alcohol verslaafd geraakte. Op haar 37ste werd ze invalide verklaard. In juni 1947 ondernam ze een mislukte zelfmoordpoging, drie jaar later probeerde ze het nog eens door zich de keel door te snijden met een stuk glas. Ook toen kon ze op het nippertje gered worden. In 1969 werd haar verslaving aan barbituraten haar fataal: ze overleed aan een overdosis.

De platinablonde actrice en sekssymbool Jean Harlow trouwde op 2 juli 1932 met producent Paul Bern. Drie dagen later werd het lichaam van haar echtgenoot gevonden, naakt in de badkamer. Hij werd gedood door een enkele schotwond, en MGM was er als de kippen bij om zijn dood als zelfmoord af te doen. Er werd zogezegd ook een brief gevonden die op zelfmoord zou wijzen, maar de inhoud daarvan werd nooit bekendgemaakt. Case closed, althans voor MGM-bonzen Howard Strickling en Louis B. Mayer, die alle mogelijke bewijzen van een eventuele moord onder de mat veegden.

Zo was er de getuigenis van een buurman die een "vrouw in het zwart" had zien binnengaan bij Paul Bern net voor het pistool afging. De vrouw in kwestie was waarschijnlijk Dorothy Millette, de ex van Bern die enkele dagen later zelfmoord pleegde. Haar grafsteen werd betaald door Jean Harlow, die niet veel later ook al een tragische dood zou sterven. Harlow overleed op 26-jarige leeftijd aan een urinevergiftiging ontstaan door een acuut nierfalen. Een van de theorieën is dat Harlows nierfalen veroorzaakt werd door het brouwsel dat de studio's gebruikten om haar haar platinablond te kleuren: een mengsel van ammoniak, bleekwater en peroxide.

Fans van Nirvana kennen Frances Farmer waarschijnlijk van de song 'Frances Farmer Will Have Her Revenge on Seattle', een ode aan de Hollywoodrebel uit de jaren '30.

Frances Farmer werd door Paramount halverwege de jaren dertig binnengehaald als de nieuwe Greta Garbo. Maar na een paar films was ze Hollywood kotsbeu en droomde ze van grote klassieke rollen. Toen Paramount haar niet langer wou, werd ze aan MGM uitgeleend en trad ze op aan de zijde van onder anderen Tyrone Power. Maar echt waardevolle rollen kreeg ze niet langer.

Ze kon zich volgens de studiobazen niet aanpassen aan de geplogenheden van Hollywood en had een veel te sterke eigen wil. Ze raakte verslaafd aan pillen en alcohol en nadat ze gearresteerd werd voor rijden onder invloed, belandde Frances voor de rechtbank. Ze liet zich ook daar niet onbetuigd en verzeilde uiteindelijk in de psychiatrie. Het begin van een lange lijdensweg want in de instelling werd de vrouw mensonterend behandeld met o.a. elektoshocks en ijsbaden. Ook onderging ze waarschijnlijk een lobotomie (een hersenoperatie waarbij de verbinding tussen de voorste hersenkwab en de overige hersencentra doorgesneden, nvdr), al is dat niet zeker. Ze werd er - naar eigen zeggen - bovendien herhaaldelijk verkracht en vastgeketend in een cel terwijl de ratten over haar kropen.

In 1950 werd ze uit de instelling ontslagen en probeerde ze tevergeefs terug te keren naar het witte doek. Een leven vol drank, pillen en drugs werd haar uiteindelijk fataal. Ze stierf in 1970, amper 56 jaar oud. Ook over haar tragische leven werd een film gemaakt : 'Frances' (1982), met  Jessica Lange in de hoofdrol.