Waarom werd Homeland zo'n succes?

Series | Het geheim van de successerie

Door Pickx

Gepubliceerd op 04.02.15

2min

De spannende serie Homeland is een daverend succes, en niet alleen in de States: ook bij ons vielen tv-kijkers bij bosjes voor hoofdrolspelers Carrie (Claire Danes), Nicolas Brody (Damian Lewis) en voor de charismatische CIA-baas Saul (Mandy Patinkin). Waarom is Homeland zo verslavend? Wij lieten even ons licht schijnen over de kijkcijferhit die nu al vier seizoenen loopt.

Held of antiheld?

Claire Danes speelt Carrie Mathison, een CIA-agente die geobsedeerd raakt door marinier Nicholas Brody. De man keert terug uit Irak en zijn landgenoten halen hem in als een held, maar Mathison is ervan overtuigd dat hij in het Midden-Oosten gehersenspoeld werd en nu voor Al Qaeda spioneert. Ze wil hem ontmaskeren en zijn een stokje voor zijn - vermeende - snode plannen steken. Maar de door de oorlog beschadigde Brody heeft ook nog andere katten te geselen, want zijn dochter is van hem vervreemd en binnen zijn huwelijk loopt het ook niet altijd lekker. Wie is goed, wie is slecht? En wie heeft het bij het rechte eind? Dat zijn de vragen die de argeloze kijker van bij het begin bezighouden.

Een voorzichtig begin

Nochtans hadden de acteurs voor de start van de opnamen hun twijfels. Claire Danes vond het onderwerp van de reeks riskant en vreesde dat de materie te tijdsgebonden zou zijn. Damian Lewis wist na een tijdje dat het goed zat, maar had niet kunnen vermoeden wat voor bekend volk er allemaal naar zijn avonturen keek: zo nodigde Barack Obama hem uit voor een etentje, waarna de president zich liet ontvallen dat hij een groot fan is van ‘Homeland’. Toen Lewis hem vroeg wanneer hij dan tijd heeft om te kijken, luidde het antwoord: ‘Op zaterdagnamiddag, dan gaat Michelle met onze dochters naar de tennisles’.

‘24’ als voorloper

Howard Gordon en Alex Gansa waren met Homeland geenszins aan hun proefstuk toe: ze maakten eerder ‘24’, een reeks die in hetzelfde vaarwater zit en waarin Kiefer Sutherland terroristen mores mag leren.

Met dank aan Hatufim

Toch komt Homeland niet helemaal uit de koker van de Amerikanen: de wereldwijde kijkcijferhit is namelijk gebaseerd op de Israëlische serie Hatufim (in het Engels uitgebracht als ‘Prisoners of War’), die gemaakt werd door Gideon Raff.

Actueel onderwerp

Sinds de aanslagen op het World Trade Center in New York is de strijd tegen het terrorisme nooit weggeweest uit het internationale nieuws, en daar de makers spelen daar handig op in. Emmy-nominaties voor beste dramaserie, acteur en actrice werden verzilverd.

Plotwendingen en intrigerende personages

We zitten nu al aan seizoen vier en er zit nog geen sleet op de formule. Hoe komt dat? Wel, eigenlijk zit er voor iedereen wel iets in de serie: vanaf het begin hangt er spanning in de lucht, nagenoeg elke aflevering eindigt met een plotwending om u tegen te zeggen, er is de chemie tussen de twee hoofdrolspelers die je al snel voelt opkomen en het is niet moeilijk om mee te leven met de personages, die allemaal wel hun demonen hebben die ze moeten zien te verslaan. Het is zo’n serie waarvan je voor je begint te kijken denkt: ‘hebben we dit allemaal al eens niet een keertje gehad?’, maar wie er eenmaal aan begonnen is, wil niet liever dan alle afleveringen na elkaar uitkijken. ‘Homeland’ is nu eenmaal verslavend.

Zwart, wit of grijs?

Eén van de sterke elementen in de reeks is het feit dat niet alles zwart-wit is. De ene keer heb je sympathie voor Brody, maar even later maakt hij het zijn gezin weer erg moeilijk. Carrie is bijwijlen geniaal, op andere momenten laat ze het afweten en vervalt ze in een manische bui.

Geen medelijden met de CIA en politici

Ook bij de CIA gaat het er niet altijd even fris aan toe. De goeien en de slechten: zo simpel is het dus niet. Homeland hangt zonder blikken of blozen een soms niet zo fraai plaatje op van de werking van de Amerikaanse inlichtingendienst. Vice-president William Walden aarzelt er niet voor terug om een drone een school vol kinderen te laten beschieten. Geen al te patriottisch beeld van de Verenigde Staten dus. Ook de politieke wereld fileert men genadeloos: dat heeft Homeland dan weer gemeen met de meesterlijke Deense series Forbrydelsen (The Killing) en Borgen.