Brihang: “Als alles er is, waar kun je dan nog van dromen?”

Muziek |
‘Droomvoeding’, zo heet de nieuwe plaat van Brihang. Een werkstuk waarin de in Brussel residerende Knokse poetry-hopper de balans opmaakt van zijn leven als prille vader, en doodeerlijk vertelt wat hem bezighoudt. Een album dat geen onderwerpen uit de weg gaat en waarin Brihang de luisteraar zo nu en dan een spiegel voorhoudt. Wij spraken hem tussen de plooien van de realiteit door.

Door MF

Gepubliceerd op 09.10.23

4min

Het belang van praten

‘Droomvoeding’ is een heel mooi album geworden, waarbij je jezelf op een heel eerlijke manier blootgeeft. Misschien een stoutmoedige vraag, maar heb je een goede therapeut? "Muziek is mijn therapeut, maar ik snap je vraag wel (lacht). Toen ik de eerste demo's aan mijn vrouw liet horen, viel haar mond soms open. "Je vertelt het echt allemaal, hé", was haar eerste reactie. Het thema van de nieuwe plaat is duidelijk: ouder worden, het vaderschap, ... Ik had eerlijk gezegd wat schrik om het daarover te hebben. Eerst dacht ik ook: "Het gaat toch niet zo'n plaat worden." Maar ik moest eerlijk zijn met mezelf. Het was de enige plaat die ik nu kon maken. Ook omdat ik veel andere jonge vaders ken. Iedereen heeft het altijd over de mooie kant van het vaderschap. En er zijn ook veel mooie kanten, begrijp me niet verkeerd. Maar over de heftige momenten wordt vaak gezwegen. Dat lijkt wel taboe."

Het is inderdaad een heel openhartig album. Daarmee ligt het in de lijn van je vorige werk. Ook nu krijgen de luisteraars soms een heel persoonlijke kijk in het leven van Brihang-Boudy. Je kwetsbaar opstellen is mooi, zeker in tijden waarin zoveel aandacht gaat naar mentaal welzijn. Het hoeft niet allemaal snel, mooi en perfect te zijn.

“Absoluut. Ik heb me nooit verstopt achter lyrics. What you see is what you get. Ik beschouw deze plaat als een statement: praten is enorm belangrijk. Mij lukt het ook niet altijd om mijn gevoelens op een juiste manier te verwoorden, ook al ben ik dagelijks met taal bezig. Op de plaat staat een song die specifiek daarover gaat: ‘K Wou Da’k Het Kon Zeggen. Soms gebeuren er zaken waar je met je lief of je vrouw wil praten, maar dat lukt niet altijd zoals je wil. Zelfs in dat nummer blijf ik er maar wat omheen dansen.”

30 en dan

Stel dat we je vorige album ‘Casco’ (2019) beschouwen als een coming of age-plaat, is ‘Droomvoeding’ dan je coming of wisdom-plaat? Tussen je 20 en je 30 is er nog veel speeltijd, maar na je 30ste wordt het toch allemaal serieuzer. Kinderen, een huis, settelen …

“Ik ken het gevoel (lacht). Daar zing ik over in de laatste song, ‘Later is nu’. Dat gaat over oude dromen en plannen, en hoe die voor een groot stuk realiteit geworden zijn. Ik heb me vroeger vaak de vraag gesteld: ‘Waar wil ik staan als ik 30 ben’. En dan ben je plots 30, en denk je weer ‘Wat wil ik later worden?’. Die gedachte wordt eigenlijk nooit ingevuld, omdat je in elke levensfase andere verwachtingen koestert over de toekomst. Dromen draaien soms anders uit, en het leven schikt zich niet altijd naar de plannen die je had. Dat zoeken naar levenswijsheid is eigenlijk een continu proces. Ik heb de waarheid niet in pacht. Ik probeer ook maar, en ik twijfel.”

In die gedachte zit een echo van ‘Everybody’s Free’ van Baz Luhrman, waarin hij zegt: "Don't worry about the future - Or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum - The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind".

“Precies. Waarom maken we ons zoveel zorgen om zaken waar we geen vat op hebben? En waarom moeten we het altijd hebben over ‘de volgende stap’? De kunst is om te leren in het nu te leven en niet altijd alles vol te plannen. Ik doe er wat gekscherend over in ‘Zee van tijd’. Daarin zie ik me in de toekomst wel twee woonplekken hebben, en dat nog dit en dat erbij … Maar als alles er is, waar kun je dan nog van dromen?”

De balans? Een zoektocht!

In ‘Tussenin’ trek je fel van leer tegen alles en iedereen. Een kwade Brihang, die hadden we nog niet veel gehoord. Ook in ‘Cut op de set’ tap je uit een ander vat. De registers gaan open. Live moeten dat wel twee bommetjes zijn.

“Ja, het zijn twee heel dankbare live-songs. ‘Tussenin’ staat op de plaat pal in het midden, als een soort cesuur. Het is een song die al spelend ontstaan is, in de studio. We waren een beetje aan het klooien met beats, en dat kwam eruit. De song ontploft na een stukje piano. Ik ben er echt blij mee, omdat het waar is wat je zegt: ik ben doorgaans rustiger van aard. ‘Tussenin’, en ook ‘Cut op de set’, gaven me de kans om eens heftiger te zijn. Ik herinner me dat Flip Kowlier – nadat hij mijn eerste EP hoorde in 2013 – me vroeg: “Allemaal zeer goed hoor, maar ejje soms geen goeste om e kee te roepen?”. Die feedback is me altijd bijgebleven. Dus, Flip: bedankt!"

"Wat ‘Cut op de set' betreft: ook dat is een heel dankbaar nummer om live te brengen. Daarin neem ik de maatschappij op de korrel en vooral het feit dat ons leven vaak hard lijkt op een fout toneelstuk. Iedereen dendert maar door. En iedereen heeft een mening, over alles. Of het nu gaat over dat artiesten subsidieslurpers zijn, over politiek, over het klimaat, … Er is niemand die die stekker uit de waan van de dag trekt. Maar als artiest kun je niet blind blijven voor wat er zich in de maatschappij afspeelt. Ik vind het niet mijn taak om de mensen een geweten te schoppen, maar vind wel inspiratie in wat er om me heen gebeurt. Ik zeg het letterlijk in ‘Cut op de set’: 'Iedereen kijkt na de andere kant, ze zien het paleis, het staat in brand, ma iedereen blijft, iedereen danst, en ik dans mee op het ritme van angst’. Dat gaat specifiek over het gebouw in de Paleisstraat in Schaarbeek, waar het vol mensen stond zonder papieren, terwijl de wereld een paar straten verder gewoon verder draait. Ik vind dat een maf gegeven.”

Voeten op de grond

Hoe ga jij om met succes?

“Ik probeer het allemaal niet te veel aan mijn hart te laten komen. Succes is zo’n dubbel gegeven. En ook: wat is dat precies? Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds overweldigend om applaus te krijgen van een zaal vol mensen. Ik kan enorm genieten van de appreciatie. Maar na een concert is er altijd een zekere leegte: op een paar uur tijd ga je van een ‘on top of the world’-gevoel naar ‘alleen in de sofa, thuis’. Ik had onlangs een maat mee naar een concert, ook een rapper. Hij ging mee op het podium. Na het optreden was hij helemaal overdonderd door het enthousiasme van het publiek. 'Aha, zo voelt het om aanbeden te worden door 10.000 mensen.' Maar ik probeer om de voeten op de grond te houden. Ik wil het steeds ook steeds beter doen, maar eigenlijk hoeft dat niet. Ik denk dat de lat steeds hoger willen leggen sterker is dan mezelf. En dat zorgt soms voor stress.”

Nog een uitsmijter: je bent beeldhouwer van opleiding. Beschouw je jezelf nog steeds zo? “Ik weet niet of ik een echte beeldhouwer ben, maar ik ben wel heel veel bezig met beelden. Zo heeft de keuze om een nummer als ‘Tussenin’ er echt tussenin te zetten te maken met het zoeken naar de juiste vorm van de plaat. Hetzelfde geldt voor de persfoto’s, de vormelijkheid ervan … Ik ben daar graag mee bezig. En wat taal betreft uiteraard ook. Het plaatje moet kloppen. Het echt fysieke beeldhouwen in een atelier, dat mis ik soms wel. Misschien ga ik dat ooit wel weer opzoeken.”

Beluister 'Droomvoeding' hier:

Brihang live beleven? Check deze concertdata!