‘De club’ vertelt persoonlijke en universele verhalen volgens coschrijver Sara Theunynck

Het tragikomische ‘De club’ gaat over een club waar niemand bij wil horen, maar die tegelijk veel groter is dan de meesten beseffen: die van koppels met een kinderwens die er niet in slagen om zwanger te raken. De serie, met hoofdrollen voor Janne Desmet, Dominique Van Malder, Evelien Bosmans, Jade Olieberg, Roos Dickmann, Achraf Koutet en Lies Visschedijk, werd geschreven door Leander Verdievel (‘Gevoel voor tumor’), Hilde Pallen (‘Zie mij graag’) en zussen Zita (‘Arcadia’) en Sara Theunynck (‘Season of Sex’). Toen de eerste afleveringen van de nieuwe reeks in avant-première vertoond werden op het filmfestival van Oostende, sprak Pickx met Sara.

Waarom mogen wij de serie niet missen en waarom wilden jullie die schrijven?

Sara Theunynck: “De serie vertelt een verhaal dat heel veel mensen overkomt, maar waar ze weinig over praten omdat ze hun ervaringen aanvoelen als een persoonlijk falen. Heel veel vrouwen beginnen aan kinderen met het idee dat ze de ene maand stoppen met de pil, om de andere maand zwanger te zijn en dus die zomer een baby zullen hebben. Maar dan geeft het leven hen een klap in het gezicht. Dat was bij mij ook zo. We wilden aan kinderen beginnen, maar twee jaar later was er nog geen sprake van. Bij mij is het nog vanzelf goedgekomen, maar het zet je wel aan tot nadenken. Zita was net bezig aan het traject om een kindje te krijgen toen Leander met het idee op de proppen kwam.”

“Na ‘Gevoel voor tumor’ wilde Leander iets maken rond de onvruchtbaarheid waar hij, na zijn chemobehandeling, mee kampte. Hij vertrok vanuit een koppel dat geen kinderen kan krijgen. De VRT heeft ons met elkaar in contact gebracht en we zijn beginnen nadenken. Eerst dachten we aan één koppel dat geen kinderen kon krijgen, uiteindelijk vonden we het beter meerdere koppels uit te lichten. Zo kan je veel meer kanten van onvruchtbaarheid laten zien, zoals bij vrouwen ouder dan 40, die als geriatrisch bestempeld worden, jonge vrouwen in een vroegtijdige menopauze of queer koppels.”

“Tegelijk wilden we het verhaal vertellen met een vleugje humor. Dat is wat ons als schrijfteam met elkaar verbond. We hebben veel gelachen tijdens het schrijven, ook met onze slechte ideeën en grappen. We wilden ook kunnen lachen met de koppels, die als lotgenoten samenkomen en er eindelijk over kunnen praten. Want meestal ben je met zo’n gevoelens heel eenzaam.”

Je had het over de vrouwen die bepaalde verwachtingen kunnen hebben, maar ook het mannelijke perspectief komt in de serie aan bod?

Sara: “Inderdaad. Veel mannen vinden het nog moeilijker om over te praten. Viriliteit wordt door mannen als belangrijk en zelfs vanzelfsprekend gezien. En als ze geen kinderen kunnen krijgen, voelt het alsof ze falen in hun mannelijkheid. Dat is wat Leander ook meemaakte. Het duurde heel lang eer hij ermee in het reine kon komen.”

Het verhaal is voor elk van de schrijvers erg persoonlijk. Hoe makkelijk praten jullie met vrienden en familie over jullie ervaringen?

Sara: “Voor Leander was het in elk geval niet evident om erover te praten. Daarom voelde hij ook de nog om de serie te maken. Zita en ik zijn sowieso geen binnenvetters, ook al vond Zita het steeds moeilijker om over haar probleem te praten, zelfs al is ze een open boek. We breken het gesprek vaak open, en dan komen de verhalen plots van overal. Zo had ik een vriendin die al uitkwam voor haar problemen, maar dan volgden nog een heleboel mensen van wie ik helemaal niet wist dat ze met zo'n probleem kampten. Ik hoop dat de reeks een gespreksopener kan zijn voor velen. Er zijn erg veel fora, zelfhulpgroepen en WhatsApp-clubjes waarin mensen hun ervaringen delen, maar praten met je eigen omgeving blijkt toch nog enorm moeilijk te zijn.”

“Vaak komt de omgeving ook met boutades als ‘het zal volgende keer wel lukken’, of ‘je moet gewoon blijven proberen’. Iedereen kent wel een wonderverhaal van een verre kennis bij wie het gelukt is nadat ze in Lourdes een muntstuk op hun hoofd hadden gelegd. ‘Misschien moet je dat ook eens proberen?’ Met zo’n van de pot gerukt en ongevraagd advies kan je natuurlijk niets.”

Taboes aanpakken is wat jullie doen. Welke onderwerpen zou je nog graag aankaarten?

Sara: “Ik zou ooit iets zoals ‘The Letdown’ of ‘Workin’ Moms’ willen maken. Over hoe je omgaat met het dagelijkse leven en alle verwachtingen die er zijn. Over mensen die voor de vierde verjaardag van hun kind een perfect feestje willen voor de foto’s, terwijl op de achtergrond hun relatie verkruimelt, de mailbox op het werk ontploft en de baas het functioneringsgesprek niet goed genoeg vond. Die realiteit wil ik laten zien. Als het met mij niet goed gaat, deel ik dat vaak eerlijk. Ik heb een burn-out gehad en praatte daar onmiddellijk over. Sindsdien trek ik anderen met een burn-out aan. Mensen kunnen hun verhaal bij me kwijt.”

Problemen negeren en er gewoon hard voor blijven gaan, lijkt iets typisch te zijn voor de vorige generatie. Ervaar je dat ook zo?

Sara: “Zita en ik hebben ouders die vonden dat we alles konden wegduwen en gewoon ‘flink’ moesten zijn. Toen ik een paniekaanval kreeg bij het idee dat ik terug moest werken, zeiden ze: ‘flink zijn, morgen is het voorbij’. Terwijl het natuurlijk zo niet werkt. Mijn moeder houdt het potje met trauma liefst dicht. Zij ging ook door een zware, emotionele menopauze. Ze legde alles in de weegschaal, maar kon daar moeilijk over praten. Dat wil ik ook graag eens in een serie verwerken: een familieverhaal waarin verschillende generaties van elkaar kunnen leren en elkaar beïnvloeden. We leren veel van onze ouders, maar op een bepaald moment slaat het ook om. Dat wil ik wel eens aan bod zien komen in een Vlaamse reeks.”

Je hebt zelf een zoontje. Wat probeer je hem mee te geven?

Sara: “Ik vind het een grote verantwoordelijkheid om een man op te voeden in de wereld van vandaag. Een empathische man met oog voor zijn omgeving, die zijn emoties kan benoemen en uiten. Thuis benoemen we heel het spectrum van emoties. Daarnaast wil ik hem uiteraard veel plezier meegeven, hem leren dat hij zo veel mogelijk pret mag hebben en dat het geluk in kleine dingen zit.”

“Ik ben iemand die het conflict liever niet aangaat, noch met mezelf, noch met anderen. Ik merk dat mijn zoon dat nu ook doet. Daarom probeer ik nu te tonen dat je het gerust mag laten zien als je droevig bent. Ik heb ook geleerd om te relativeren. Vroeger wilde ik altijd productief zijn en uitblinken, en ’s avonds na het werk moest ik nog een interessante hobby hebben. Maar als je een kind krijgt, besef je dat dat niet zo belangrijk is. Ik ben heel graag moeder en haal er veel plezier uit om het kind in mezelf naar boven te laten komen. Een kind krijgen was naast een verpletterende verantwoordelijkheid ook een verademing.”

Zijn er ook onderwerpen waar je zelf nog moeilijk over praat?

Sara: “Ja hoor, zoals de manier waarop je relatie verandert wanneer je een kind hebt. In de eerste maanden na de geboorte van ons kind vond ik het heel moeilijk om in mijn relatie te investeren. Daar loopt het ook mis bij veel mensen. Je zit in een wervelstroom en plots ben je 45 jaar en weet je niet wie je bent. Ben je een lege schelp of heb je nog stukjes van jezelf over? Dat vind ik nog moeilijk om over te praten.”

Kan je makkelijk samenwerken met je zus?

Sara: “We hadden al eens samen een concept voor een serie en een eerste aflevering geschreven, dus we wisten al dat we graag samenwerken. We zijn als twee pinda’s die samen in een dopje zitten, maar kunnen ook heel boos zijn op elkaar. We zullen altijd zussen blijven, er is geen grens die je moet respecteren zoals bij collega’s. We maken elkaars ideeën beter omdat we een andere manier van denken hebben. Zita focust zich op de grotere events, ik zie eerder in de kleine dingen de grappige herkenbaarheid.”

Met wie zou je graag nog eens samenwerken?

Sara: (vol overtuiging) “Charlie Dewulf! Die kijkt naar de wereld vanuit een soort zachtheid. Grote ego’s zijn niet aan me besteed. Ook Malin-Sarah Gozin. Zij maakt van geniale ideeën fantastisch spannende reeksen. En Lies Visschedijk, zij is ook heel interessant.”

Lees ook ons interview met Dominique Van Malder over 'De club'.

Bekijk ‘De club’ op woensdag om 20u35 op VRT 1 of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.